نقش بیومارکر ادراری CD80 در سندرم نفروتیک کودکان

با وجودی که در بعضی موارد سندرم نفروتیک کودکان و اکثر موارد سندرم نفروتیک بالغین برای رسیدن به یک تشخیص قابل اعتماد و تعیین پروگنوز و انتخاب مناسب ترین درمان، بیوپسی کلیه ضروری است اما بدون شک یکی از چالش های پیش رو که نفرولوژیست ها با آن مواجهند تعیین مارکرهای بیولوژیکی است که با مکانیسم های بیماری زا یا الگوهای هیستوپاتولوژیک تعریف شده مرتبط هستند و به ما امکان تشخیص غیرتهاجمی علت سندرم نفروتیک و یا تعیین زیرگروه های پروگنوستیک در هر نوع و درنتیجه پیش بینی پاسخ به درمان و یا عود را می دهد. پیشرفت های مداوم در درک ما از پاتوژنز سندرم نفروتیک همراه با پیشرفت و استاندارد سازی تکنیک های پروتیومیک خون و ادرار، شناسایی تعداد فزاینده مولکول هایی را که می توانند برای اهداف فوق الذکر مفید باشند تسهیل کرده است. با این حال اطلاعات مربوط به بسیاری از مولکول های کاندید شناسایی شده تاکنون، به ویژه آنهایی که از تکنیک های پروتیومیک استفاده می کنند، هنوز بسیار مقدماتی است و نیازمند مطالعات بیشتری است. در این بررسی، ما به بررسی شواهد بالینی و تجربی به دست آمده در مطالعات مختلف در مورد یکی از مهم ترین این مولکول ها به نام CD80 پرداخته ایم.

در این مقاله مروری به بررسی مطالعات مختلف انجام شده در مورد نقش مولکول CD80 در پاتوژنز و پروگنوز سندرم نفروتیک کودکان که از سال 2002 تا سال 2020 انجام شده بود، پرداخته شده است. مقالات در ماشین های جستجوی Cochrane، scholar Googleو PubMed و به زبان انگلیسی منتشر شده بود. مقالات مروری و گزارش های موردی از مطالعه حذف شدند.

CD80 در پاتوژنز سندرم نفروتیک و افزایش نفوذپذیری گلومرول و دیافراگم شکافدار به پروتئین نقش دارد و اکثر مطالعات از نقش آن به عنوان یک فاکتور افزایش نفوذپذیری در سندرم نفروتیک Minimal change حمایت می کند که در مرحله فعال بیماری مقدار آن در ادرار و در پدوسیت ها افزایش می یابد و اندازه گیری سطح ادراری آن می تواند برای افتراق MCD از سایر انواع سندرم نفروتیک به کار رود. همچنین افزایش سطح CD80 با پاسخ دهی به استرویید و پروگنوز بهتر بیماران همراه می باشد.

مولکول CD80 می تواند به عنوان یک مارکر پروگنوستیک غیرتهاجمی و نیز یه عنوان بیومارکری جهت افتراق بیماران MCD از non-MCD در سندرم نفروتیک مورد استفاده قرار گیرد.