برآورد انرژی مصرفی و سهم دستگاه های انرژی در ورزشکاران نخبه دفاع شخصی

هدف از این پژوهش برآورد انرژی مصرفی و سهم دستگاه های انرژی در ورزشکاران نخبه دفاع شخصی بود.

به منظور برآورد انرژی مصرفی و سهم دستگاه های انرژی کل مبارزه، ابتدا 12 مرد ورزشکار نخبه دفاع شخصی (میانگین سنی 4/1±6/24سال، قد 2/2±1/ سانتی متر182، توده بدن 44/2±1/78 کیلوگرم، درصد چربی %5/1±83/16) آزمون های اکسیژن مصرفی بیشینه و ضربان قلب بیشینه بروس را روی نوار گردان و میانگین ضربان قلب طی رقابت واقعی را روی تاتامی به منظور تعیین شدت انجام دادند، سپس  دو راند مبارزه 3 دقیقه با فاصله استراحتی 1 دقیقه شبیه رقابت را انجام دادند. برای تعیین شدت نسبت کار به استراحت در طول مبارزه، کل زمان راند موردنظر فیلم برداری شد، سهم دستگاه های هوازی، فسفاژن و گلیکولیز بی هوازی به ترتیب از طریق مصرف اکسیژن در طول فعالیت، بخش سریع مصرف بیش از حد اکسیژن پس از فعالیت و تغییرات غلظت لاکتات خون در هر راند به دست آمد. برای بررسی طبیعی بودن داده ها از آزمون شپیرو-ویلک و برای بررسی تفاوت بین گروهی از تحلیل آزمون تی زوجی استفاده شد (05/0>P). 

میانگین نسبت کار به استراحت حدود 1 به 7/1 بود. مقدار انرژی مطلق (kJ) و نسبی (%) دستگاه های هوازی، فسفاژن و گلیکولیز بی هوازی به ترتیب kJ11±122 (4±56%)، kJ2±69 (2/0±32%) و kJ 8±24 (3±10%) بود.

براساس نتایج پژوهش توصیه می شود در تمرینات و فرایند آموزش به طور کلی از دستگاه بی هوازی فسفاژن (به منظور انجام کار با شدت بالا) و دستگاه هوازی (به منظور بازیافت) برای به بیشینه رساندن عملکرد ورزشکار استفاده شود.