بحران نظام حل و فصل اختلاف‏ های تجاری بین ‏المللی در فعالیت‏ های فضایی

پس از موافقت‏نامه ماه مصوب 1979، توسعه حقوق بین‏ الملل فضا در جامعه بین‏ المللی در حالت سکون قرار گرفت. با گسترش فعالیت ‏های خصوصی فضایی از پایان قرن بیستم، چارچوبی مستحکم جهت حل و فصل اختلاف‏ های فضایی به ضرورتی حیاتی مبدل شد. نویسندگان راه‏ های مختلفی ازجمله حل و فصل جایگزین مشورتی، دیوان حقوق فضا و دیوان چندمنظوره را پیشنهاد داده ‏اند، اما تاکنون هیچ‏کدام قابلیت تحقق نیافته‏ اند. در نظام کنونی حقوق فضا در سطح بین‏ المللی، مشورت سیاسی، کمیسیون دعاوی مندرج در کنوانسیون مسئولیت، دیوان دادگستری بین ‏المللی و قواعد دیوان داوری بین‏ المللی و برخی نهادهای منطقه ‏ای تنها سازکارهای‏ های موجود در حل و فصل اختلاف‏ ها هستند. لیکن با توجه به خصوصی‏ سازی و تجاری‏ سازی فعالیت‏ های فضایی در جهان امروز که از دهه نود میلادی آغاز شده است، این مسئله مطرح گردیده که با توجه به تکثر کنشگران فضایی، ازجمله شرکت‏ های تجاری فضایی، روند رسیدگی به اختلاف‏ های فضایی با چه موانعی مواجه است و چگونه می‏ توان بر آنها فایق آمد.