پیش بینی درگیری تحصیلی براساس سبک های حل مسئله، خودکنترلی و ابرازگری هیجانی در دانشجویان

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی درگیری تحصیلی براساس سبک های حل مسیله، خودکنترلی و ابرازگری هیجانی در دانشجویان دانشگاه فرهنگیان بود.

روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه فرهنگیان استان ایلام در سال تحصیلی 1397-1398 بود. نمونه آماری 217 نفر (94 دختر و 134 پسر) از این افراد بود که براساس جدول مورگان و به روش نمونه گیری تصادفی نسبتی انتخاب شدند و به پرسشنامه های درگیری تحصیلی لم و همکاران (2014)، سبک های حل مسئله کسیدی و لانگ (1996)، خودکنترلی تانگنی و همکاران (2004) و ابرازگری هیجانی کینگ و آمونز (1990) پاسخ دادند.

 نتایج تحلیل رگرسیون لوجستیک نشان داد که حل مسئله سازنده (01/0<p)، حل مسئله غیرسازنده (01/0<p)، خودکنترلی (01/0<p) و ابرازگری هیجانی (03/0<p) درگیری تحصیلی را در دانشجویان پیش بینی کند.

 براساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گیری کرد که سبک های حل مسیله، خودکنترلی و ابرازگری هیجانی در درگیری تحصیلی دانشجویان نقش دارد و می توانند به عنوان متغیرهای مهم تاثیرگذار بر میزان درگیری تحصیلی دانشجویان موردتوجه و بررسی قرار گیرد.