الگوی راهکارهای کاهش آسیب های اجتماعی در دانش آموزان با تاکید بر اوقات فراغت از دید معلمان ورزش و مدیران مدارس با رویکرد آمیخته

هدف از پژوهش حاضر ارایه الگوی راهکارهای کاهش آسیب های اجتماعی در دانش آموزان، با تاکید بر اوقات فراغت از دید معلمان ورزش و مدیران مدارس، با رویکرد آمیخته بود. در پژوهش حاضر، شیوه گردآوری داده ها توصیفی پیمایشی و روش آمیخته (کیفی کمی) از نوع اکتشافی متوالی بود. مشارکت کنندگان پژوهش در بخش اول (کیفی)، برای اجرای مصاحبه میدانی، استادهای برجسته حوزه مدیریت ورزشی، متخصص در ورزش مدارس و اوقات فراغت؛ استادهای حوزه جامعه شناسی؛ و معلمان ورزش و مدیران مدارس برگزیده کرمانشاه بودند. این افراد (13 تن) به صورت هدفمند (از نوع معیاری) برای مصاحبه های کیفی در موضوع پژوهش انتخاب شدند و گزینش آن ها تا حد اشباع نظری ادامه یافت. در بخش دوم (کمی)، بعد از گردآوری اطلاعات حاصل از پژوهش کیفی، پرسش نامه (حاوی 40 گویه و در قالب 5 مولفه) تنظیم شد و در میان معلمان ورزش و مدیران مدارس شهر کرمانشاه (334 تن) به روش خوشه ای -تصادفی پخش شد. روایی و پایایی هر دو نسخه از سوال های مصاحبه و پرسش نامه تایید شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که راهکارها دربردارنده زیرساخت سازی (امکانات و اجرایی)، عوامل درونی (انگیزاننده فرهنگی، مشوق های جمعی و نگرش)، فرهنگی اجتماعی (فرهنگ سازی، مشارکت عمومی و ترغیب اجتماعی)، نرم افزاری (منابع دانشی و منابع انسانی)، و رفتاری (فردی و اجتماعی) هستند.