بررسی رابطه موانع تدریس و دلبستگی شغلی با میانجی گری استراتژی حمایتی معلمان زن تربیت بدنی مدارس متوسطه شهر تهران

در پژوهش حاضر، ارتباط موانع تدریس و دلبستگی شغلی با میانجی گری استراتژی های حمایتی معلمان زن تربیت بدنی در مدارس متوسطه شهر تهران مورد بررسی قرار گرفت. این پژوهش با رویکرد توصیفی- همبستگی، به بررسی نظرات معلمان زن تربیت بدنی مناطق 19گانه تهران به عنوان جامعه پژوهش (1071نفر) پرداخت. براساس فرمول کوکران 387 نفر به عنوان نمونه فرض شد که به شیوه طبقه ای- نسبتی، به صورت تصادفی انتخاب شده اند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد استفاده شد. برای سنجش اعتبار پژوهش از اعتبار محتوایی از نوع اعتبار صوری استفاده شد برای این منظور سوالات در سه مرحله توسط 30 نفر از متخصصان آموزشی مورد بازبینی، چک و اصلاح قرار گرفته و در مرحله آخر نهایی شد. برای سنجش پایایی پرسشنامه از روش آلفای کرونباخ که نوعی همسانی درونی می باشد، استفاده شده است که میانگین آن برای مفاهیم تحقیق 0,883 محاسبه شده است. جهت بررسی فرضیه های پژوهش از ضرایب همبستگی پیرسون و اتا و آزمون تحلیل واریانس آنووا بهره برده شد. یافته ها نشان داد، موانع تدریس با تغییر در نوع استراتژی حمایتی معلم بر دلبستگی شغلی ایشان موثر است و به صورت مستقیم، موانع تدریس بر دلبستگی شغلی معلمان اثری ندارد. بر اساس یافته ها پیشنهاد شد به منظور حل مشکلات موانع تدریس در مدارس مورد مطالعه در ابتدا به حل موانع ساختاری، سپس موانع فرهنگی و در آخر به موانع مادی پرداخته شود و از آنجایی که تعهد شغلی در معلمانی که به ترتیب از استراتژی حمایتی ارتباطی-منطقی، اجتماعی- منطقی، ارتباطی- عاطفی و اجتماعی- عاطفی بهره می برند کمتر است، لازم است در به کارگیری این افراد، توجه کافی به عمل آید و در پایاین پیشنهاد شد به منظور افزایش قدرت شغلی معلمان، معلم ها از روش ارتباطی-عاطفی بیشتر بهره ببرند.