تاثیر نوع روش طراحی وصله پیچی در عملکرد لرزه ای و پیش پذیرفتگی اتصالات تیر به ستون درختی

استفاده از اتصالات تیر به ستون درختی در قاب های خمشی فولادی، به دلیل انجام جوشکاری قسمت های بحرانی در کارخانه و سهولت نصب در کارگاه، بیش از گذشته موردتوجه طراحان و مجریان قرارگرفته است. این در حالی است که تاکنون تاثیر نوع روش طراحی وصله پیچی در پیش پذیرفتگی این نوع از اتصالات به منظور استفاده در سیستم های قاب خمشی ویژه بررسی نشده است. هدف اصلی تحقیق حاضر، بررسی تاثیر نوع روش طراحی وصله پیچی در عملکرد لرزه ای و پیش پذیرفتگی اتصالات تیر به ستون درختی است. بدین منظور در این مطالعه، سه روش طراحی وصله پیچی موجود در آیین نامه های طراحی که عبارت اند از: طراحی بر اساس اتصال لغزش بحرانی، طراحی بر اساس اتصال پیش تنیده و طراحی بر اساس وصله ضعیف با استفاده از تحلیل المان محدود غیرخطی در نرم افزار آباکوس موردبررسی قرارگرفته است. نتایج تحلیل های انجام شده نشان داد که نوع روش طراحی وصله تاثیر بسزایی در مقاومت خمشی اتصال ندارد. درحالی که نوع وصله در تعیین پیش پذیرفتگی اتصال، میزان انرژی مستهلک شده و مقدار شاخص های خسارت ناشی از زلزله در محل اتصال تیر ریشه به ستون نقش مهمی ایفا می کند. در این تحقیق، نمونه اتصال های تیر به ستون درختی طراحی شده بر اساس لغزش بحرانی و اتصال پیش تنیده جزء اتصالات پیش پذیرفته طبقه بندی شدند. درصورتی که اتصال تیر به ستون درختی طراحی شده بر اساس وصله ضعیف، به دلیل نیمه صلب بودن، نمی تواند به عنوان یک اتصال پیش پذیرفته در نظر گرفته شود. درنهایت، به منظور بهره بیشتر از لغزش پیچ ها به عنوان یک مود شکل پذیر، جهت کاهش شاخص های خسارت ناشی از زلزله، پیشنهاد می شود که وصله تیر بر اساس اتصال پیش تنیده طراحی شود.