بررسی شاخص‎های خورندگی و رسوب‎گذاری آب شرب تصفیه‎خانه پردیس

تعیین شاخص‎های خورندگی آب یکی از راهبردهای موثر در مدیریت منابع آب شرب است. خورندگی آب می‎تواند باعث آسیب‎ های اقتصادی، کاهش عمر مفید تاسیسات آبرسانی و بیماری در مصرف‎ کنندگان شود. هدف این مطالعه بررسی ویژگی‎های کیفیت شیمیایی و تعیین پتانسیل خورندگی آب آشامیدنی شهر پردیس است، به ‏همین منظور طی یک سال از پنج چاه فلمن اطراف رودخانه جاجرود و  مخزن مربوط به آبگیر سد لتیان نمونه‎ برداری انجام شد. سپس براساس مقادیر پارامترهای کیفی نمونه‎ های آب شامل pH، کل جامدهای محلول، سختی‎های دایم، موقت و کل، قلیاییت و آنیون‎های آب و پتانسیل خورندگی آب با محاسبه شاخص‎های لانژلیه، رایزنر، خورندگی، پورکوریوس و لارسون مشخص شد. آزمایش ها براساس روش‎های مندرج در کتاب استاندارد روش‎های آزمایش آب و فاضلاب انجام شد. طبق نتایج به‎ دست آمده، در کل، کیفیت آب ورودی متمایل به خورندگی بوده و توصیه می‎شود خطوط انتقال و توزیع آب از جنس مقاوم انتخاب شود یا اقداماتی هم‎چون پوشش دیواره داخلی لوله یا اصلاح کیفیت آب انجام گیرد. این درحالی است که آب خروجی از تصفیه‎ خانه کمی رسوب‎گذار بوده و کیفیت مطلوبی دارد.