اثرات اجرای پروژه های تعدیل آب و هوا بر منابع آب حوضه آبریز خاش با استفاده از مدل برنامه ریزی و ارزیابی منابع آب (WEAP)

بحران کمبود آب، یکی از مهم ترین مشکلات پیش روی بشر در عصر حاضر است. از این رو بشر از آخرین فن آوری های موجود علمی و عملی برای حل مشکل کم آبی در مناطق خشک و نیمه خشک کمک گرفته و با گسترش روش های بهینه سازی مصرف، سعی در کاهش بحران دارد. به همین دلیل، استفاده بهینه از منابع آب و نیز استفاده از روش های جدید استحصال آب، نقش قابل توجهی در تعدیل اثرات کم آبی ایفا می کند. یکی از روش های افزایش بارش و تولید آب، فن آوری بارورسازی ابرهاست. از این رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر فن آوری باروری ابرها بر افزایش آب حوضه آبریز خاش که یکی از مستعدترین مناطق برای اجرای پروژه های تعدیل وضع هوا در استان سیستان است، می باشد. نتایج ارزیابی پروژه های متفاوت بارورسازی ابرها حدود 15 تا 20 درصد افزایش بارش را نشان می دهد. به همین دلیل با استناد بر مقالات ملی و بین المللی و با در نظر گرفتن سناریوی افزایش بارش حدود 15 تا 20 درصد، به بررسی مدیریت منابع آب حوضه مشخص شده در بخش های شرب، کشاورزی و صنعت پرداخته شده است. سپس، با استفاده از مدل برنامه ریزی و ارزیابی منابع آب (WEAP) وضعیت حوضه آبریز خاش در ماه های آذر، دی، بهمن، اسفند و فروردین (ماه های مستعد بارورسازی ابرها) و در شرایط 20 درصد افزایش بارش ناشی از اجرای پروژه های بارورسازی ابرها تحلیل شد و مقدار درصد تامین نیازهای آب شرب، کشاورزی و صنعت استخراج شده و مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج ارزیابی و بررسی داده های بارش، اثر مثبت اجرای پروژه های تعدیل وضع هوا را بر منابع آب حوضه آبریز خاش نشان می دهد.