دیدگاه کارآموزان نسبت به آموزش بالینی در بخش های بستری در گروه های داخلی و جراحی در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان

پزشکان عمومی بیشترین یادگیری خود را در چرخش‌های داخلی و جراحی کسب می‌کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت موجود آموزش در بخش‌های بستری در گروه‌های داخلی و جراحی از دیدگاه دانشجویان انجام شد تا با تعیین نقاط قوت و ضعف و بهترین مکان و شخص آموزش دهنده، به بهبود آموزش کمک شود.

این مطالعه از نوع مقطعی بود که در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان انجام گردید. جامعه‌ی هدف متشکل از کارآموزان سال تحصیلی 98-1397 در دو گروه داخلی و جراحی بود که به روش در دسترس وارد تحقیق شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها، از ابزار محقق ساخته استفاده گردید. سپس داده‌ها به صورت میانگین و انحراف معیار و تعداد (درصد) گزارش شد.

از 260 پرسش‌نامه، 154 مورد تکمیل گردید (درصد پاسخگویی: 60 درصد). بیشترین میانگین درصد دستیابی به مهارت‌های هفت‌گانه در هر دو گروه داخلی (64/21 ± 71/68) و جراحی (98/27 ± 95/56)، مهارت شرح‌حال‌گیری بود و کمترین درصد دستیابی در هر دو گروه داخلی (81/20 ± 20/23) و جراحی (44/26 ± 37/13)، به مهارت‌های عملی اختصاص یافت. مناسب‌ترین فرد و مکان برای آموزش تمام مهارت‌ها به جزء مهارت‌های عملی، استاد و بر بالین بیمار بود. برای مهارت‌های عملی نیز تمرین و تجربه‌ی شخصی کارآموزان در بالین مناسب شناخته شد.

میزان دستیابی به مهارت در حیطه‌های مختلف آموزش بالینی پایین بود و پایین‌ترین نتایج مربوط به حیطه «مهارت‌های عملی» می‌باشد. به نظر می‌رسد آموزش بر بالین بیمار و توسط استاد، بیشترین نقش را در افزایش مهارت کارآموزان در حیطه‌های مختلف دارد. انجام مطالعات بیشتر جهت تعیین دقیق شاخص‌های موثر بر میزان دستیابی به مهارت‌های بالینی توسط کارآموزان احساس می‌گردد.