تاثیر تمرین پیلاتس بر عملکرد ریوی و تعادل در زنان سالمند غیرفعال

کاهش تعادل و توانایی قدرت انقباض عضلانی، با قدرت انقباضی عضلات تنفسی در ارتباط هستند که در افراد سالمند مورد بحث است. لذا هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین پیلاتس بر عملکرد ریوی و تعادل در زنان سالمند غیرفعال بود.

پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی که بر روی 34 زن سالمند غیرفعال با میانگین (سنی 2/5±62 سال، قد 4/51±160/160 سانتی متر و وزن 4/60±67/70 کیلوگرم) انجام شد. شرکت کنندگان به صورت تصادفی به دو گروه تجربی (17 نفر) و کنترل (17 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت 8 هفته،3 جلسه در هفته تمرین کردند. جهت اطمینان از طبیعی بودن داده ها از آزمون کلموگروف - اسمیرنوف و جهت تجزیه وتحلیل یافته های درون گروهی و بین گروهی به ترتیب از آزمون های t زوجی و آزمون تحلیل واریانس استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح معناداری (0/05≤p) استفاده شد.

 نتایج پژوهش حاضر نشان داد تعادل ایستا و پویا در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه تجربی کاهش معناداری داشت (0/001 ≥P)، همچنین یافته ها نشان داد تمرینات پیلاتس بر تعادل ایستا (0/04 ≥P) و پویا (0/00 ≥P) در پس آزمون گروه تجربی نسبت به گروه کنترل تاثیر معنادار داشت. بااین حال در شاخص های FEV1 و FVC تغییر معناداری مشاهده نشد (0/05≤P).

به نظر می رسد، تمرینات پیلاتس می تواند باعث بهبود در تعادل ایستا و پویا در زنان سالمند شود و به عنوان یک درمان مکمل در بهبود تعادل و کاهش سقوط و افتادن، جایگزین مناسب و کم هزینه، موثر واقع شود.