مقایسه ی فشار مراقبتی در مراقبان بیماران مبتلا به سرطان و اختلالات روانی مزمن

خانواده‌ی بیماران مبتلا به اختلالات روانی و جسمانی مزمن، اقدامات حمایتی متعددی را برای بیمار انجام می‌دهند. مراقبان این گروه از بیماران، فشار مراقبتی زیادی را متحمل می‌شوند. شناسایی میزان این فشارها می‌تواند نقش تعیین‌کننده‌ای در ارتقای سلامت روانی آن‌ها داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف مقایسه‌ی فشار مراقبتی در مراقبان بیماران جسمانی و روانی مزمن انجام شد.

روش‌ها‌:

 این مطالعه‌، مقطعی از نوع توصیفی بود که در آن 300 نفر از مراقبان بیماران مبتلا به سرطان و اختلالات روانی مراجعه‌کننده به بخش‌های بستری و سرپایی بیمارستان‌های سیدالشهدا (ع)، نور و فارابی در تابستان سال 1398 به روش در دسترس انتخاب شدند. ابزار جمع‌آوری داده‌ها شامل پرسش‌نامه‌ی فشار مراقبتی Novak و Guest و پرسش‌نامه‌ی محقق ساخته‌ی ویژگی‌های جمعیت‌شناختی بود. داده‎ها با استفاده از آزمون Independent t مورد تجزیه و تحلیل گرفت.

یافته‌ ها: 

میانگین فشار مراقبتی در مراقبان بیماران مبتلا به سرطان، 92/17 ± 80/55 و میانگین فشار مراقبتی در مراقبان بیماران مبتلا به اختلالات روان، 02/20 ± 60/62 بود. تفاوت معنی‌داری بین نمره‌‌ی کلی فشار مراقبتی و زیرمقیاس‌های آن در مراقبان بیماران مبتلا به سرطان و اختلالات روان وجود داشت که با توجه به میانگین نمرات، این مقادیر در مراقبان بیماران روان بیشتر از مراقبان بیماران مبتلا به سرطان بود، اما بین مولفه‌ی فشار مراقبتی وابسته به زمان تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد.

مراقبت از بیماران مبتلا به بیماری‌های مزمن، فشار مراقبتی زیادی را در مراقبان ایجاد می‌کند که میانگین فشار مراقبتی در مراقبان بیماران مبتلا به اختلالات روان بیشتر از مراقبان بیماران مبتلا به سرطان می‌باشد.