اثر آللوپاتیک عصاره آبی سه رقم جو زراعی (Hordeum vulgare) بر جوانه زنی و محتوای رنگیزه ‏های علف های هرزازمک، چاودار و خاکشیر

آللوپاتی پدیده‌‌ای طبیعی است که به‌عنوان ابزاری برای کنترل زیستی علف‌های‌هرزو به دنبال آن، افزایش تولید گیاهان زراعی درنظرگرفته می‏شود. ازآن‌جا‌که گونه‌های گیاهی ازمک (Lepidiumdraba)، چاودار وحشی (Secale cereale) و خاکشیر (Descurainia sophia) جزء مهم‏ترین علف‌های‌هرز مزارع جو استان کرمان می‏باشند، پژوهش حاضر به‌منظور ارزیابی توانایی آللوپاتیک ارقام نصرت، ماکویی و والفجر جو زراعی (Hordeum vulgare) روی ویژگی‏های جوانه‏زنی و رشدی این سه گونه علف‌هرز انجام شد. آزمایش در دو بخش آزمایشگاهی و گلخانه‏ای، به‌صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار، در گلخانه دانشگاه شهید باهنرکرمان انجام گرفت. نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین درصد جوانه‏زنی بذر، به‌ترتیب به چاودار وحشی (3/98 درصد) و ازمک (0/35) تعلق داشت که تحت تیمار عصاره برگ‏های رقم‏های نصرت و ماکویی قرار داشتند. اگرچه عصاره برگ و ساقه رقم نصرت، تاثیر چندانی بر وزن خشک ساقه و ریشه چاودار وحشی و ازمک نداشت، اما منجر به کاهش شدید 90 و 75 درصدی وزن خشک ساقه و ریشه خاکشیر در مقایسه با شاهد شد. با وجود این‌که چاودار بیشترین حساسیت از لحاظ کلروفیل a و b داشت که به ترتیب توسط ارقام ماکویی و نصرت ایجاد شد، اما بازدارندگی برگ ماکویی بر میزان کاروتنویید ازمک بیشتر بود. به‌طورکلی، بیشترین اثرات منفی آللوپاتیک عصاره‏های سه رقم جو، بر رشد علف‌هرز خاکشیر بود.