بررسی گفتمان ملی گرایی در جریان نوسازی نظام آموزشی ایران در دوره پهلوی اول

در دوره پهلوی اول ساختار سیاسی در ایران بهسمت ایجاد دولت مدرن و تسلط گفتمان تمرکزگرایی حرکت کرد و در این زمینه با تاسیس و تقویت نهادهای مختلفی مانند شورای عالی معارف و آموزش و پرورش مدرن، ملی گرایی باستان گرا مبتنی بر زبانفارسی مسلط شد. مقاله حاضر با روش تحلیل گفتمان انتقادی فرکلاف، مصوبات این شورا را از خلال مراحل توصیف، تفسیر و تبیین متون مور دتحلیل قرار داده و با افشای لایه های پنهان و ایدیولوژیک این مصوبات، به تحلیل گفتمان ملی گرایی در جریاننوسازی نظام آموزش و پرورش پرداخته و مولف ه های ملی گرایی فرهنگی مبتنی بر یکنژاد و زبان را بررسی کرده است. براساس نتایج تحقیق می توان گفت که نوسازی نظامآموزشی با سیاست ترویج زبان فارسی و درپیش گرفتن استراتژی فرافکنی وحدت به گذشته از طریق تاریخ سازی و با بهره گیری از مفاهیمی مانند باستان گرایی و نژادگرایی ازطریق استراتژی های طرد و ادغام تلاش کرد تا وحدت ملی مدنظر مل یگرایان را در شکلیکسان سازی محقق سازد و کثرت فرهنگی موجود در ایران را انکار و تنوع قومی و زبانیرا تضعیف کند.