بررسی پژوهش ‏های انرژی در زمینه معماری در ایران

از زمان انتشار مبحث 19 مقررات ملی ساختمان ایران در سال 1370 و راه اندازی دوره کارشناسی ارشد معماری و انرژی در سال 1387 تاکنون پژوهش های بسیاری در کشور در زمینه مباحث انرژی در معماری و شهرسازی صورت گرفته است. در حال حاضر روشن نیست این پژوهش ها بیشتر بر کدام موضوع ها متمرکز بوده، چه سمت و سویی داشته اند و روش به کاررفته در آنها چه بوده است. لذا در این مقاله با هدف آشنایی و طبقه بندی مطالعات انجام شده در حوزه انرژی در معماری، مطالعات صورت گرفته طی 25 سال بررسی شده اند. مطالعات مورد نظر شامل 183 مقاله علمی-پژوهشی، 165 پایان نامه دوره کارشناسی ارشد معماری و انرژی، همچنین 32 رساله دکتری معماری هستند. نتایج نشان می دهد که اکثر مطالعات در حوزه معماری بوده و مطالعات بیشتر در محدوده اقلیم گرم و خشک و کاربری مسکونی است. روش گردآوری و تحلیل داده در این مطالعات غالبا مبتنی بر شبیه سازی کامپیوتری و عموما فاقد اعتبارسنجی مناسب است. در میان عناوین مختلف، بیشترین سهم به طراحی پایدار و پس از آن به سامانه های فعال و غیرفعال خورشیدی اختصاص دارد. این بررسی نشان می دهد که برای پاسخگویی به نیازهای کشور لازم است مباحث مهمی همچون روشنایی طبیعی، تهویه طبیعی، ابعاد بهینه انواع سامانه های انرژی، کاربری هایی مانند آموزشی و درمانی، معماری و شهرسازی صفر کربن و... مورد بررسی قرار گیرند.