رابطه بین سبک رهبری و آوای سازمانی با میانجیگری چابکی سازمانی در کارکنان جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران

هدف از اجرای این پژوهش ، بررسی رابطه سبک رهبری و آوای سازمانی با میانجی گری چابکی سازمانی کارکنان جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران بوده است.

روش پژوهش حاضر از نظر اهداف کاربردی، از نظر داده ها کمی ، از نظر ماهیت ونوع مطالعه، همبستگی بوده است. جامعه آماری  پژوهش حاضر را، همه کارکنان جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران درسال 1397 تشکیل داده است.جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از 186 نفر از کارکنان جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 127 نفر از آنان با استفاده از جدول مورگان انتخاب گردیده است. ابزار سنجش پژوهش حاضربه ترتیب سه پرسشنامه "سبک رهبری"باس واولیو (2002) ،"آوای سازمانی" زهیرواردوقان (2011) و "چابکی سازمانی" ژانگ وشریفی (2000) بوده که ضریب آلفای کرونباخ آن ها به ترتیب 74/0، 88/0 و 82/0 به دست آمد و روایی صوری آن ها با استفاده از نظر متخصصان تایید شد.

تحلیل داده های حاصل از پرسشنامه به شیوه توصیفی واستنباطی بوسیله نرم افزار SPSS  ونیز تکنیک مدل معادلات ساختاری با استفاده ازنرم افزار LISREL  نشان دادکه بین سبک رهبری وآوای سازمانی کارکنان با میانجی گری چابکی سازمانی رابطه معناداری وجودداشته، سبک رهبری از طریق  چابکی سازمانی توانست زمینه ساز آوای سازمانی گردد، ونقش چابکی سازمانی بعنوان میانجی تاییدشد.

نتایج نشان داد ، چابکی سازمانی صرفا برآوای نوع دوستانه اثر معنادار داشته ومیانجی بین سبک رهبری اقتضایی وتحولی با آوای نوع دوستانه بوده است. همچنین مدل مفهومی تحقیق از برازش مطلوبی برخوردار شده است.