ارزیابی سازگاری اقلیمی اقامتگاهای موجود در جزیره های قشم، هرمز و هنگام

در سال های اخیر اقامتگاه‌هایی با عنوان اقامتگاه بوم‌گردی در صنعت گردشگری کشور پدیدار شده‌اند. از اهداف اصلی ساخت این اقامتگاه‌ها سازگاری بنا با محیط، توجه به اقلیم منطقه و پایداری بنا می‌باشد. همچنین اقامتگاه‌هایی با رویکردهای جدیدتری چون اقلیمی و پایداری بنا شده‌اند که بدون توجه به معماری بومی منطقه طراحی و ساخته شده‌اند. توقع می‌رود که این بناها کیفیت بیشتری نسبت به بناهای بومی منطقه داشته باشند زیرا با علم روز ساخته شده‌اند و جوایز معماری روز دنیا را هم دریافت کرده‌اند. هدف این مطالعه بررسی سه اقامتگاه بوم‌گردی در جزایر دریای خلیج‌فارس (قشم، هنگام و هرمز) از نظر سازگاری بنا با مولفه‌‎های اقلیمی معماری منطقه می‌باشد. روش این پژوهش کیفی از نوع تحلیل محتوی اسنادی-کتابخانه ای است. در ابتدا اطلاعات ژیوفیزیکی و اهداف اقلیمی این سه جزیره شناسایی شده بعد مولفه‌های اقلیمی آنها استخراج شده است و در ادامه بر اساس راهکارهای اقلیمی به بررسی این سه بنا پرداخته شده است. در انتها تمام یافته‌ها در جدولی به صورت خلاصه جمع‌آوری شده و به مقایسه‌ی سازگاری بناها با اقلیم منطقه پرداخته شده است. در این پژوهش فرض بر این است که اقامتگاه تازه تاسیس ماجرا، واقع در جزیره‌ی هرمز با توجه به رویکرد اقلیمی- زیستی، سازگاری بیشتری با محیط داشته باشد ولی بلعکس بنای قدیمی ساخت (دورشه در قشم) و بنای جدیدی که با رویکرد معماری بومی (گاروم زنگی) ساخته شده‌اند، سازگاری بیشتری با محیط دارند. در این پژوهش نتیجه گرفته شد که الگوهای معماری هر منطقه با اقلیم، فرهنگ و تاریخ همان منطقه سازگار شده‌اند. این سازگاری قرنها طول کشیده و عدم توجه به این الگوها سبب خلق بناهایی که با اقلیم و فرهنگ منطقه سازگار نیستند شده است. معماران باید تلاش کنند که به جای حذف الگوها، الگوهای موجود هر منطقه را بر اساس نیازهای جدید بروز رسانی کنند.