تحلیل حقوق شهروندی در قانون اساسی مشروطه و جمهوری اسلامی ایران

قانون اساسی در هر کشوری سند انسجام‌بخش روابط بین ملت و حکومت می‌باشد تاریخ معاصر ایران دو قانون را در خود جای داده است که قانون مشروطه و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران می‌باشد هدف ما در این مقاله بررسی تاریخی تحولات حقوق شهروندی در قوانین فوق‌الاشعار می‌باشد.

 در روند نگارش مقاله از ابتدا تا پایان با اتکا به اصول امانتداری، صداقت و اصالت محتوا رعایت گردیده است.

 در این مقاله به روش توصیفی و تحلیلی و با بهره‌گیری از ابزار فیش‌برداری از منابع کتابخانه‌ای تدوین گشته است.

یافته‌ها حاکی از این است که در سیر تحولات تاریخی حقوق شهروندی در قانون اساسی مشروطه و قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، قوانین به سمت؛ حفظ کرامت انسانی و رعایت حقوق شهروندی پیش رفته است.

با مطالعه در سیر دو قوانین مذکور، هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند و تفاوت‌هایی را در زمینه‌های حقوق شهروندی نسبت به یکدیگر دارند به گونه‌ای که در قانون اساسی مشروطه حقوق شهروندی اشخاص آنچنان‌که بایسته و شایسته است مورد احترام نبود مثلا در قانون اساسی مشروطه هیچ اصلی به حقوق زنان توجه نکرده است در حالی که در حقوق اساسی جمهوری اسلامی به این مهم پرداخته شده است از لحاظ کمی و کیفی نیز این دو قانون با هم تفاوت دارند. به گونه‌ای که حجم اصول پیش‌بینی‌شده در قانون اساسی مشروطه بسیار کمتر از قانون اساسی جمهوری اسلامی می‌باشد و درخصوص آزادی‌های مشروع اشخاص نیز در قانون مشروطه حقوق و آزادی‌های افراد در قانون جایگاهی نداشت.