مقایسه محتوای مواد معدنی و سطح استخوان بین فوتبالیست های حرفه ای و افراد غیر ورزشکار

هدف تحقیق حاضر مقایسه محتوای مواد معدنی و سطح استخوان بین فوتبالیست های حرفه ای و افراد غیرورزشکار بود.

محتوای مواد معدنی و سطح گردن و تروکانتر استخوان ران پای برتر و غیربرتر و مهره های کمری (4L-2L)، 15 نفر فوتبالیست حرفه ای و 14 فرد سالم غیرورزشکار مورد ارزیابی قرار گرفت. از دستگاه سنجش تراکم مواد معدنی استخوان، ترازو، قدسنج و فرم ثبت سابقه ورزشی و پزشکی جهت جمع آوری داده ها استفاده شد. داده ها از طریق آزمون t مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

میزان محتوای مواد معدنی استخوان مهره های کمری، پای برتر و غیربرتر فوتبالیست های حرفه ای (1/2170± 8/68434 و 6/1554± 8/46986 و 8/1694 ±1/48575 گرم) بطور معنی داری بیشتر از افراد غیرورزشکار (2/1340± 9/51082 و9/1035± 7/33414 و 8/930 ± 7/34070 گرم) بود (000/0 =P، 3/7 =T، 6/6 =T، 1/7 =(T. بین سطح استخوان مهره های کمری، پای برتر و غیربرتر فوتبالیست ها (2/51، 4/36، 4/36 سانتی متر مربع) و گروه غیرورزشکار (7/48، 2/36، 2/36 سانتیمتر مربع) تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0 P>، 14/0 =T، 1 =T، 7/1 =T).

نتایج نشان داد که ورزش فوتبال موجب افزایش محتوای مواد معدنی استخوان شده، اما تاثیر قابل ملاحظه ای بر روی سطح استخوانی ندارد. با توجه به اینکه شکل و اندازه استخوان به عنوان یکی از ریسک فاکتورهای خطرزا برای شکستگی استخوان شناخته شده است، پیشنهاد می شود که تحقیقات درازمدتی انجام شود تا اثرات فعالیت ورزشی نظیر فوتبال بر سطح استخوان بهتر سنجیده شود.