تعیین بهترین گونه و سن نهال اسکنبیل جهت کشت در شن زارهای کاشان

تثبیت بیولوژیک شن زارها یکی از راه های جلوگیری از فرسایش بادی و ایجاد طوفان های شن و ماسه می باشد. اسکنبیل یکی از گونه های گیاهی است که به سبب ساختار ریشه ای منحصر بفرد، توان استقرار در شنزارها و تثبیت آنها را دارد. در این تحقیق برآنیم که مناسبترین  گونه و سن درختچه اسکنبیل جهت کاشت در سه نقطه مختلف ریگ بلند کاشان را بررسی نماییم. این تحقیق در قالب طرح آماری اسپلیت پلات (کرت های خرد شده) بر پایه بلوک های کامل تصادفی با متغییراصلی سن، عامل فرعی گونه، با چهار تکرار و در سه نقطه از نوار ریگ بلند که از نظر فرم تپه ها، ارتفاع، پوشش گیاهی و تاثیر فرسایشی طوفان ها متغیر بوده و در مجموع نماینده ویژگی های اکولوژیکی بندریگ می باشند، به مرحله اجرا گذاشته شد. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اختلاف بین مکان های مختلف و سن نهال ها و گونه های متفاوت اسکنبیل در سطح احتمال یک درصد، معنی دار می باشد. در هر سه گروه سنی، Calligonum turkestanicum با 15/61 درصد دارای بیشترین استقرار و C. comosum در رتبه دوم و گونه های C. schizopterum , C. bungei به ترتیب در رتبه های سوم و چهارم قرار دارند. منطقه سیازگه با میانگین 7/59 درصد بالاترین میزان درصد استقرار نهال ها را به خود اختصاص داده است. نهال های سه ساله با میانگین 7/58 درصد با نهال های دو ساله با میانگین 01/57 درصد اختلاف معنی دار نداشته و با نهال های یک ساله با میانگین 84/53 درصد در سطح احتمال یک درصد اختلاف معنی دار دارند. بر این اساس، استفاده از نهال های دوساله C.turkestanicum و نهال های سه ساله C. comosum جهت تثبیت شن در منطقه کاشان توصیه می گردد.