اثرهای دگرآسیبی عصاره برگ و پوست کهور پاکستانی (Prosopis juliflora) بر خصوصیات سبز شدن دو گونه مرتعی Pennisetum divisum و Taverniera spartea
هدف از این تحقیق بررسی مقایسه اثرات ریشه و برگ کهور پاکستانی (Prosopis juliflora (Sw) DC) در غلظتهای مختلف بر درصد سبز شدن، شاخص بنیه بذر، طول ریشهچه و ساقهچه دو گونه مرتعی لاتی (Taverniera spartea (Burm. f.) DC.) و ریشپری شندوست Pennisetum divisum (Forssk. ex J. F. Gmel.) Henrard در استان هرمزگان است. پس از پودر نمودن برگ و پوست ساقه کهور پاکستانی و مخلوط کردن آن با خاک فضای باز رویشگاه کهور پاکستانی (0، 20، 40، 60 و 80 گرم از هر اندام در هر کیلوگرم خاک)، 15 عدد بذر دو گونه ریشپری شندوست و لاتی با 4 تکرار در خاک مورد نظر کشت و متغیرهای مورد نظر ثبت و با استفاده از آنالیز آماری GLM تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد شاخص بنیه بذر، طول ریشهچه و ساقهچه گونه لاتی در خاک آغشته به پوست با مقادیر77/10، 47/3 و63/3 سانتیمتر و در گونه ریشپری شندوست با مقادیر 7/5، 36/4 و 15/4 سانتیمتر بیشتر از مقادیر آنها در برگ بود. همچنین شاخص بنیه بذر و طول ساقهچه در گونه لاتی و شاخص بنیه بذر، طول ریشهچه و ساقهچه در گونه ریشپری شندوست در تیمار 8 درصد کمترین مقدار را داشت. اثرات متقابل غلظت× اندام نیز نشان داد، عصاره برگ اثرات معنیدار کاهشی بر شاخص بنیه بذر، طول ساقهچه در هر دو گونه و طول ریشهچه در گونه ریشپری شندوست دارد. همچنین درصد سبزشدن در گونه ریشپری شندوست در تیمار شاهد (33/18 درصد) بیشترین مقدار را داشت. نتایج تحقیق نشان داد کهور پاکستانی دارای اثرات بازدارندگی بر گونههای مرتعی است بنابراین انتخاب این گونه برای جنگلکاری در نواحی بیابانی، بایستی با حساسیت بیشتری انجام پذیرد و استفاده از گونههای بومی کنار، کهور و مغیر در اولویت قرار گیرد.
پرداخت حق اشتراک به معنای پذیرش "شرایط خدمات" پایگاه مگیران از سوی شماست.
اگر عضو مگیران هستید:
اگر مقاله ای از شما در مگیران نمایه شده، برای استفاده از اعتبار اهدایی سامانه نویسندگان با ایمیل منتشرشده ثبت نام کنید. ثبت نام
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.