تحلیل سرمایه اجتماعی شبکه در بین بهره برداران مرتع با سطوح مختلف مشارکتی (مورد مطالعه: مراتع شهرستان دهگلان، استان کردستان)

توسعه در مرتع بدون توجه به مشارکت بهره برداران امکان پذیر نخواهد بود. امروزه سرمایه های اجتماعی شبکه می تواند کنترل کننده رفتار مشارکتی بهره برداران در حفاظت از عرصه های مرتعی و محدوده های عرفی آنها باشد. هدف از این مطالعه، تحلیل سرمایه اجتماعی شبکه در بین بهره برداران با سطوح مختلف مشارکتی در پروژه های حفاظتی (پروژه های بیولوژیک شامل بذرکاری، کپه کاری و قرق و پروژه بیومکانیک یا بانکت بندی) محدوده های عرفی مراتع شهرستان دهگلان است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی مبتنی بر پرسش نامه بوده و جامعه آماری آن شامل 275 نفر از بهره برداران مراتع 10 سامان عرفی منطقه بر اساس لیست ممیزی است. انتخاب نمونه ها تصادفی و 160 بهره بردار مرتعی با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شدند. برای تعیین روایی پرسش نامه از پانل متخصصان استفاده شد که شامل استادان و کارشناس فنی اداره کل استان کردستان بودند. مقدار آلفای کرونباخ هم برای"اهداف مشترک مرتع داران با شبکه های محلی" و "اهداف مشترک مرتع داران با شبکه های دولتی" به ترتیب 80/0 و 82/0 محاسبه شد. نتایج حاصل از رویکرد تقابل هلمرت نشان داد مرتع دارانی که در پروژه های حفاظتی مراتع مشارکت دایم داشتند، نسبت به مرتع دارانی که در پروژه های حفاظتی مراتع مشارکت موقت داشتند، اهداف مشترک بیشتری با شبکه های محلی و دولتی داشتند. همچنین نتایج نشان داد مرتع دارانی که در پروژه های حفاظتی مراتع اصلا مشارکت نداشتند، نسبت به مرتع دارانی که در پروژه های حفاظتی مراتع مشارکت داشتند اهداف مشترک کمتری با شبکه های محلی و دولتی داشتند. نتایج نشان می دهد که استفاده از ظرفیت سرمایه های اجتماعی شبکه می تواند با تقویت انسجام جوامع محلی، رویکرد مشارکتی بهره برداران را برای اجرای پروژه های حفاظتی مرتع تغییر بدهد.