بررسی زمان جوش خوردن شکستگی های بسته شفت فمور در بیماران سیگاری و غیرسیگاری به دنبال جااندازی باز و ثابت سازی داخلی با پلاک و نیل اینترامدولاری

کیده جوش نخوردن یا تاخیر در جوش خوردن یکی از مشکلات شناخته شده پس از جراحی شکستگی استخوان های بلند است. در این مطالعه هدف بررسی زمان جوش خوردن درشکستگی های بسته شفت فمور در بیماران سیگاری و غیرسیگاری به دنبال جااندازی  باز و ثابت سازی داخلی با پلاک و نیل اینترامدولاری است. مواد و روش ها: در یک مطالعه کوهورت، بیماران به صورت داوطلبانه به دو گروه سیگاری و غیرسیگاری با شکستگی بسته عرضی استخوان شفت فمور تقسیم شدند. در این مطالعه مصرف 6 نخ سیگار یا بیشتر در روز به عنوان معیار سیگاری بودن تعریف شد. درمان بر اساس تمایل بیمار و نه سیگاری بودن یا نبودن بیمار انجام شد. بیماران به مدت یک سال از نظر جوش خوردن به صورت بالینی و رادیولوژیکی پی گیری و بررسی شدند. پس از جمع آوری داده ها، اطلاعات وارد نرم افزار SPSS نسخه 19 شد و مورد تحلیل قرار گرفت.یافته های پژوهش :در مطالعه ما 220 بیمار بررسی شدند (110 بیمار سیگاری و 110 بیمار غیرسیگاری). درصد بیشتری از مراجعان با شکستگی بسته شفت فمور را مردان (7/79%) تشکیل می دادند. میانگین سنی مراجعان با شکستگی بسته شفت فمور برابر 93/16±78/32 سال بود. ارتباط آماری معنی داری بین وضعیت جوش خوردگی استخوان در درمان با پلاک و نیل اینترامدولاری در ارتباط با مصرف سیگار دیده شد (004/0p=). در حالی که تمام افراد غیرسیگاری تا انتهای 180 روز پس از جراحی، دارای استخوان جوش خورده بودند (100%). در گروه درمان شده با پلاک 1/74 درصد و در گروه درمان شده با نیل اینترامدولاری 8/78 درصد از بیماران فقط سیگاری مورد مطالعه تا انتهای 180 روز پس از جراحی دارای استخوان جوش خورده بودند (234/0p=). همچنین ارتباط آماری معنی داری بین وضعیت دیرجوش خوردگی استخوان در درمان با پلاک و اینترامدولاری نیل در بیماران فقط سیگاری دیده شد (04/0P=).نتیجه گیری: وضعیت درمان و عملکرد در بیماران سیگاری بدتر از بیماران غیرسیگاری است و بیماران سیگاری نیاز به دوره پی گیری بیشتری دارند. همچنین به نظر می رسد روش نیل اینترامدولاری در بیماران سیگاری با شکستگی بسته شفت فمور، منجر به تاخیر کمتر جوش خوردگی شود.واژه های کلیدی: سیگارکشیدن، ترمیم شکستگی، فیکساسیون داخلی شکستگی، جا اندازی باز شکستگی