مقایسه میزان اثر بی حسی بین دو روش بلاک عصب دندانی تحتانی به روش های Conventional و Gow-Gates در بیماران مراجعه کننده به بخش جراحی دانشکده دندان پزشکی: یک کارآزمایی بالینی تصادفی

با وجود مزایای متعدد در تزریق بی حسی با روش های جایگزین تکنیک معمول (Conventional) نظیر وجود عوارض کمتر و نیاز نداشتن به تزریق مکمل، هنوز استفاده از آن ها در درمان های دندان پزشکی چندان رواج نیافته است که قسمتی از آن از نبود تحقیق های کافی در این زمینه ناشی شده است. تحقیق حاضر با هدف مقایسه میزان اثر بی حسی دو تکنیک بلوک عصب دندانی تحتانی و Gow Gates در بیماران مراجعه کننده به بخش جراحی دانشکده دندان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شد.

مواد و روش ها:

تحقیق حاضر به صورت کارازمایی بالینی تصادفی روی 120 بیمار نیازمند کشیدن دندان های خلفی فک پایین انجام شد (60 نفر در هر تکنیک). تزریق بی حسی در بیماران با یکی از تکنیک های عصب الویولار تحتانی به روش conventional یا Gow-Gates و بر اساس پروتکل استاندارد انجام و زمان بی حسی در عصب های مختلف به همراه وجود عوارض پس از تزریق در آن ها ارزیابی شد. داده ها با آزمون های Chi-square و Mann-whitney U در بیماران دو گروه تجزیه و تحلیل شدند.

یافته ها:

بی حسی عصب چانه ای در دو روش معمول و Gow-Gates به طور میانگین پس از 79/2 و 53/7 دقیقه، عصب دندانی تحتانی پس از 97/3 و 52/9 دقیقه، عصب ثنایایی پس از 17/3 و 57/8 دقیقه، عصب زبانی پس از 73/1 و 61/3 و عصب باکال طویل پس از 65/1 و 61/3 دقیقه برقرار شد. در تمامی موارد، تفاوت های معناداری بین دو تکنیک دیده شد (p<0.0001). آسپیراسیون مثبت در 7/1درصد افراد در تکنیک Gow-Gates و 20درصد بیماران در تکنیک معمول دیده شد. همچنین، 7/16درصد بیماران در روش معمول به تزریق مکمل نیاز داشته، ولی هیچ بیماری در روش Gow-Gates نیاز به تزریق مکمل نداشت. 3/23درصد بیماران در روش Gow-Gates و 3/13درصد آن ها در روش معمول نیاز به تزریق دوباره داشتند (p=0.16).

نتیجه گیری:

با وجود اینکه تمامی عصب ها در تکنیک Gow-Gates دیرتر از روش معمول بی حس شدند، ولی با توجه به میزان عوارض کمتر و نیاز به تزریق های مکمل اندک در این تکنیک، به نظر می رسد استفاده از این روش در برقراری بی حسی مطلوب در فک پایین بیماران از کارایی لازم برخوردار باشد.