پاسخ فاکتور رشد تغییر شکل دهنده بتا به هشت هفته تمرین ترکیبی با ترتیب متفاوت در عضلات تند وکند تنش موش

مطالعات زیادی نقش سایتوکاین TGF-β1 در تنظیم رشد و ماتریکس خارج سلولی و تمایز سلولی را نشان داده اند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر 8 هفته تمرین ترکیبی با دو ترتیب مختلف بر میزان TGF-β1 عضله اسکلتی تند و کند تنش موش های نر ویستار می باشد.

برای انجام این مطالعه، 40 سر موش نر ویستار  به روش تصادفی به 5 گروه: تمرینی مقاومتی، استقامتی، مقاومتی-استقامتی، استقامتی- مقاومتی و کنترل تقسیم شدند. گروه تمرین مقاومتی به مدت 8 هفته (5 جلسه در هفته) که شامل بالا رفتن از نردبان مخصوص به ارتفاع 1 متر و متشکل از 26 پله بود که بر اساس درصدی از آزمون اضافه بار (75 درصد وزن) در هفته اول شروع و هر هفته 30 گرم با آن اضافه شد. تمرین استقامتی بر روی تردمیل و با شدت 12 متر در دقیقه و زمان 15 دقیقه در هفته اول شروع و با افزایش سرعت و زمان دویدن به 30 متر در دقیقه و زمان 60 دقیقه در هفته هشتم رسید. از روش آماری تحیلیل واریانس یکطرفه و سطح معناداری 05/0 ≥α استفاده شد.

نتایج نشان داد که تمرین مقاومتی منجر به کاهش معنیدار میزان TGF-β1 عضله تند انقباض نسبت به گروه کنترل شد (008/0=P). اگرچه هر دو تمرین ترکیبی منجر به کاهش غیرمعنیدار TGF-β1 شدند ولی تفاوت معنی داری بین گروه های تمرین ترکیبی با ترتیب متفاوت مشاهده نشد (05/0≥P).

به نظر می رسد که ترتیب اجرای تمرین ترکیبی منجر به پاسخ متفاوتی در بیان TGF-β1 عضلات تند و کند انقباض موش های ویستار نمی شود.