ارتباط دانش، نگرش و رفتار زیست محیطی با توسعه اخلاق زیست محیطی

اخلاق به عنوان عاملی موثر در رفع بحران های زیست محیطی مورد توجه قرار گرفته و راه جلوگیری از تخریب محیط زیست احیای ارزش های اخلاقی است. از این رو آگاه سازی عمومی جامعه در رابطه با ارزش و اهمیت محیط زیست جهت توسعه اخلاق زیست محیطی، ضروری است.

پژوهش حاضر از منظر هدف کاربردی، و از منظر گردآوری اطلاعات و داده ها از نوع توصیفی همبستگی است. جامعه آماری مطالعه، 245 نفر از کارکنان پتروشیمی شهرستان مرودشت بوده است. حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 150 نفر تعیین گردید. ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه استاندارد است. امتیازدهی پرسشنامه به صورت لیکرت 5 گزینه ای بود. داده ها با بهره گیری از فن مدل سازی معادلات ساختاری (SEM)  با رویکرد روش حداقل مربعات جزیی و با استفاده از نرم افزار  Smart PLS 2 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

نتایج حاصل از مدل سازی معادلات ساختاری نشان داد، دانش، نگرش، رفتار و پذیرش مسیولیت زیست محیطی رابطه مثبت و معناداری با توسعه اخلاق زیست محیطی دارند. از این میان پذیرش مسیولیت زیست محیطی با ضریب مسیر816/0 و ضریب معنا داری 507/27 بیشترین رابطه و دانش زیست محیطی با ضریب مسیر 233/0 و ضریب معنا داری 168/2 کمترین رابطه را با توسعه اخلاق زیست محیطی دارد.

بر اساس یافته های تحقیق، در صورتی که دانش، نگرش و رفتار زیست محیطی در افراد تقویت شود، احساس مسیولیت بیشتری نسبت به محیط زیست اطراف خود پیدا می کنند و در حل بحران های زیست محیطی تلاش می کنند به این ترتیب اخلاق زیست محیطی در جامعه توسعه می یابد.