مدل سازی تاثیر آینده نگاری باز همکارانه بر نوآوری استراتژیک؛ نقش میانجی یادگیری استراتژیک و انعطاف پذیری استراتژیک
یکی از شیوه های کسب مزیت رقابتی، گرایش به نوآوری استراتژیک است؛ چراکه محصولات نوآورانه، فرصت های ارزشمندی برای رشد و بقا بلندمدت شرکت ها فراهم می آورد. تحقیقات نشان داده است که یادگیری و انعطاف پذیری استراتژیک توام با دیدگاه آینده نگر می تواند نوآوری استراتژیک را بهبود دهد. بنابراین هدف پژوهش حاضر ارایه و آزمون مدل ساختاری بررسی تاثیر آینده نگاری باز همکارانه بر نوآوری استراتژیک با ملاحظه نقش میانجی یادگیری استراتژیک و انعطاف پذیری استراتژیک در صنعت هوایی است.
این پژوهش به لحاظ نوع استفاده، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری داده ها، توصیفی-همبستگی و مبتنی بر مدل سازی معادلات ساختاری و از نظر افق زمانی، یک پژوهش مقطعی است. جامعه آماری شامل 430 نفر از مدیران شرکت های فعال منتخب در صنعت هوایی بودند و با روش نمونه گیری تصادفی ساده 229 نفر به عنوان نمونه آماری در نظر گرفته شد. داده ها توسط پرسشنامه ساختاریافته گردآوری و با استفاده از روش مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار لیزرل تحلیل شد.
نتایج تحلیل داده ها نشان می دهد که آینده نگاری باز همکارانه به صورت مستقیم و غیرمستقیم، به واسطه انعطاف پذیری استراتژیک و یادگیری استراتژیک بر نوآوری استراتژیک تاثیر مثبت و معناداری دارد.
با توجه به فناورپایه بودن و ماهیت همکاری محوری شرکت ها در صنعت هوایی، ارتقاء نوآوری استراتژیک در گرو یادگیری استراتژیک و انعطاف پذیری استراتژیک است که به واسطه قابلیت های آینده نگاری باز همکارانه به دست می آید.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.