تاثیر تعدیل شاخص های FIO2 و PEEP بر اساس میزان فشار اکسیژن خون شریانی بر پیامدهای مراقبتی و درمانی بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه

یکی از مشکلات اصلی سیستم درمان، مرگ و میر بالا و طول مدت بستری بیماران در Intensive care unit (ICU) می‌باشد که هزینه‌های زیادی دارد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر تعدیل Fraction of inspired oxygen (FIO2) و فشار مثبت انتهای بازدمی (Positive end-expiratory pressure یا PEEP) بر اساس میزان فشار اکسیژن خون شریانی بر پیامدهای مراقبتی بیماران بستری در ICU انجام شد.

 این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی و جامعه‌ی آماری آن، متشکل از بیماران بستری در بخش ICU بیمارستان امام خمینی (ره) اهواز در نیمه‌ی دوم سال 1399 بود. 40 بیمار به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد تقسیم‌بندی شدند. جهت جمع‌آوری داده‌ها، از پرسش‌نامه‌ی اطلاعات دموگرافیک و سیستم نمره‌دهی Sequential Organ Failure Assessment (SOFA) استفاده گردید. در گروه مداخله، تعدیل FIO2 و PEEP بر اساس میزان فشار اکسیژن خون شریانی بیماران طی 7 روز انجام شد.

از نظر متغیرهای دموگرافیک، تفاوت معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد. میانگین نمرات SOFA قبل از مداخله در دو گروه تفاوت معنی‌داری نداشت، اما پس از مداخله، شدت بیماری، طول مدت اتصال به ونتیلاتور و بستری در ICU در گروه مداخله کمتر بود.

تعدیل FIO2 و PEEP بر اساس میزان فشار اکسیژن خون شریانی، بر کاهش نمره‌ی SOFA، طول مدت اتصال به ونتیلاتور و ماندگاری بیمار در ICU موثر می‌باشد. این روش می‌تواند به عنوان یک مداخله‌ی پرستاری و با هماهنگی تیم درمان به منظور کاهش پیامدهای بستری در ICU مورد استفاده قرار گیرد.