بررسی نتایج درمان در دندان های درمان ریشه شده در بخش دانشجویی دانشکده دندانپزشکی مشهد در طی سال های 95-1391

آموزش موفق اندودانتیکس، تثبیت مهارت و دانش دانشجویان یک پایه صلاحیت توانایی انجام درمان ریشه غیرجراحی رضایت بخش می باشد. بنابراین در این مطالعه، هدف اصلی مشخص کردن نتایج درمان و بررسی میزان موفقیت درمان ریشه توسط دانشجویان عمومی دانشکده دندانپزشکی مشهد در طی سال های 95-1391 بود تا اقداماتی جهت بهبود نتیجه درمان صورت بگیرد. 

پرونده 70 بیماری که توسط دانشجویان دوره عمومی در بخش درمان ریشه دانشکده دندانپزشکی مشهد درمان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت و بیماران جهت پیگیری فراخوانده شدند. موفقیت درمان ریشه بر اساس معیارهای بالینی و رادیوگرافیک (موفقیت، شکست و غیرقابل ارزیابی) ارزیابی شدند. عوامل موثر دیگری شامل سن، جنس، دندان درمان شده، فک، قابلیت بازسازی تاج، علل نامناسب بودن درمان و واحد درسی نیز بررسی شدند. از آزمون های دقیق فیشر و آنالیز واریانس یک عاملی در تحلیل داده ها استفاده شد.

موارد موفقیت آمیز درمان ها 3/74 درصد، موارد شکست 20 درصد و موارد غیرقابل ارزیابی 7/5 درصد گزارش شد و 1/17 درصد دندان ها کشیده شده بودند. دندان هایی که ترمیم مناسب داشتند، موفقیت بیشتری در مقایسه با دندان های ترمیم نشده نداشتند (076/0P=). فاکتورهای سن، جنس، دندان درمان شده و فک هم تاثیر قابل توجهی بر نتیجه درمان نداشتند (05/0P>). بین واحد درسی دانشجویان با میزان موفقیت درمان ارتباط آماری معنی داری دیده شد (05/0P<). بیشترین میزان موفقیت در درمان ریشه مناسب و ترمیم تاج سالم دیده شد (4/96 درصد) ولی ارتباط آماری معنی داری وجود نداشت (448/0P=). درواقع نوع ترمیم دندان با نتیجه درمان از نظر آماری ارتباط معناداری نداشت (076/0P=)، ولی از نظر کلینیکی دارای اهمیت بود.

میزان موفقیت 70 دندان درمان ریشه شده توسط دانشجویان عمومی دندانپزشکی مشهد در فالوآپ سه ساله 3/74 درصد گزارش شد. ترمیم مناسب دندان پس از درمان ریشه فاکتوری تاثیرگذار بر نتایج درمان می باشد.