طنز دراماتیک و سویه های اجتماعی آن

مطالعاتی که در خصوص طنز انجام گرفته بیشتر تمرکز بر لبخند تبسم و انبساط خاطر انسان دارد که این بخش نیز اتفاق می افتد اما چیزی که از خنده و گریه برای ما در ساعت انسانی بر جای می ماند تاثیر اصلی بر ادامه روند زندگی است. به نظر می رسد اگر وضعیت آگاهی انسان را محور تحول که در موقعیت فردی و چه اجتماعی قرار دهیم نوع مناسبات ما در شناخت است. ماورا، طبیعت، واقعیت و همه امور اجتماعی جلوه دیگری خواهد یافت این نوشته صورت بندی پارادایم انسان گرایی بر اساس مقابله با واقعیت ها از دیدگاهی ذهن گرایانه با رویکرد تغییر به امر طنز پرداخته است.روش تحقیق تاریخی است و بر مبنای تجربه انسانی بنیان نهاده شده یک جمع آوری داده ها نیز بهره گیری از مطالعات اسنادی است.نتیجه آن که اگر طنز به درستی نمایان شود مانند بسیاری از امور واقعی واقعیتی آگاهی بخش در زمینه تغییر است پیکربندی واقعیت نیز آمیخته ای از تراژدی و کمدی است که هر دو همزمان و در هم تنیده در اجتماع ظاهر می شوند لاجرم باید هر دو را شناخت اما با دستور و قواعد طنز آن را تبویب کرد.