نگاهی به سبک ادبی «محمدنصیر اصفهانی» در «مدحیه مهدوی»

سبک ادبی راهی است برای بازنمایی ویژگی ها، باورها و خلقیات ادیب؛ و یکی از رویکردهای سبک شناسی ادبی، بررسی انگیزه های فکری، روانی و اجتماعی موثر در گزینش ساختارهای زبانی یک اثر ادبی است. این پژوهش سعی دارد با رهیافت توصیفی _ تحلیلی به بررسی مولفه های موثر در ایجاد سبک ادبی یکی از سروده هی عربی محمدنصیر اصفهانی؛ از ادبای قرن دوازدهم هجری، در مدح امام مهدی4 بپردازد و بازتاب آن ها را در ساختارهای زبانی وی مشخص کند. نتایج به دست آمده بیانگر آن است که پایبندی شاعر به عقاید شیعی و رواج این عقاید در دوران زندگی وی؛ ارادت ویژه به امام مهدی4، طبیب بودن شاعر؛ فراق یاران و به سر بردن در غربت، از جمله عوامل شکل گیری ساختار این مدحیه است و او برای مفهوم سازی این قصیده از ابزارهای هنری کلام بهره گیری نموده و با آفرینش تناسبات کلامی، مفهوم مورد نظر خویش را به شکلی فاخر بیان کرده است.