نوسلفی گری در زیست جهان معاصر اسلامی با تاکید بر اندیشه های مودودی و قرضاوی

نوسلفیه یکی از جریانات کلامی دوران معاصر است که ضمن تحفظ بر اصول سلفی گری، با نقد سلفیه، به دنبال جرح و تعدیل برخی از مبانی آن است. نوسلفی ها با عبور از باورهای جزمی سلفی گری و ارایه برداشت های نو و متفاوت از جریان های درون پارادایمی اسلامی اهل سنت، دیدگاه های معتدل تری از اسلام بنیادگرا را به نمایش گذاشتند. آنها در برابر سلفیان جدید (جهادی-تکفیری) درپی آنند تا با احیای توحید و از روش های اعتدال گرایانه تری همچون دعوت و کادرسازی و تعلیم و تربیت جامعه، به حکومت اسلامی برسند. بر اساس دیدگاه افرادی چون مرحوم فیرحی، بابی سعید، سمیر امقر، کری گلین و... از نوسلفیه به جریانی غیرعقلانی و متمایل به خشونت افراطی و نظامی گری تعبیر می شود؛ اما این پژوهش با تاکید بر نظرات مودودی و قرضاوی، داعیه داران گفتمان نوسلفی، تلاش دارد تا نشان دهد بر خلاف تعبیرات رایج از نوسلفیه، این جریان از گفتمانی عقلانی تر و اعتدالی تر نسبت به دیگر جریانات سلفی برخوردار است. براین اساس باید به این پرسش اساسی پاسخ داد که چه شاخصه هایی موجب تمایز جریان نوسلفیه از دیگر سلفیان معاصر می شود؟ برای دست یابی به این مهم از روش تحلیلی-توصیفی متن محور بهره گرفته شده و گردآوری داده ها بر اساس شیوه کتابخانه ای و از طریق فیش برداری از کتب مرجع و مقالات علمی-پژوهشی صورت گرفته است.