ارزیابی مولفه های موثر روانشناسی محیطی در مطلوبیت مکانی (از منظر امنیت) با رویکرد کاهش جرم (مطالعه موردی: منطقه رجایی شهر کرج)

کمبود امنیت، در معرض خطر بودن و ترس از قربانی شدن مواردی هستند که استفاده از قلمرو فضای عمومی و خلق فضای شهری موفق و مطلوب را مورد تهدید قرار می‌دهد. از سویی، رفتار فضایی فرد در محیط جغرافیایی که در آن زندگی می‌کند، متاثر از عناصر تشکیل دهنده محیط و ساختار کالبدی پیرامون او است. بدین معنی که رفتار و هنجار مطلوب در گرو مکان مطلوب از منظر امنیت و احساس‌امنیت است. از این‌رو هدف پژوهش حاضر ارزیابی مولفه‌های روانشناسانه مطلوبیت‌مکانی در فضای شهری با رویکرد کاهش جرایم در محدوده مورد مطالعه است.

 پژوهش، توصیفی-تحلیلی بر مبنای تحلیل‌های آماری است. تعداد نمونه 384 نفر با تعداد سوالات 37 و ضریب پایایی0.764 می‌باشدکه از روایی همگرا و واگرا بهره برده شد. داده‌ها بر اساس نرم افزار«اس.پی.اس.اس » تحلیل شد و نتایج با رویکرد استنتاجی و اکتشافی ارایه گردید.

 ضریب همبستگی چندگانه بین متغیرهای پژوهش برابر با 0.811 بوده و بر مبنای برآورد رگرسیونی کاهش جرم برابر با (0.231)طراحی محیطی کاهنده جرم + (0.355) مطلوبیت مکانی از منظر روانشناسی‌محیطی + 1.814- می‌باشد.

مطابق یافته‌ها، نتایج نشان می‌دهد، در بعد مطلوبیت مکانی از منظر روانشناسی‌محیطی، گویه‌های: آلودگی هوا، اغتشاش بصری، دیوارنویسی، چیدمان مبلمان شهری، پاکیزگی محیط، ازدحام و تراکم و فضای سبز و در بعد طراحی پیشگیرانه از جرم، گویه‌های: قلمرگرایی، روشنایی، گشت انتظامی، بالاتر از میانه تیوری تحلیل هستند و به نوعی عوامل بحرانی محسوب شده که در طراحی فضای شهری باید مد نظر قرار گیرد.