بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر مولفه های رضایت زناشویی زنان متاهل

براساس پژوهش‌های قبلی، مداخلات روان‌شناختی متعددی بر رضایت زناشویی موثر است. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت‌های زندگی بر مولفه‌های رضایت زناشویی زنان متاهل انجام شد.

 روش پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش را زنان مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهرستان مرند در سال 1399 تشکیل دادند که با روش نمونه‌گیری دردسترس، تعداد سی نفر از زنان واجد شرایط داوطلبانه وارد مطالعه شدند. سپس به‌طور تصادفی در گروه آزمایش و گروه گواه قرار گرفتند. گروه آزمایش آموزش مهارت‌های زندگی را در طی هشت جلسه هفتگی به‌مدت شصت دقیقه‌ دریافت کرد؛ اما برای گروه گواه مداخله‌ای انجام نگرفت. برای جمع‌آوری داده‌ها از فرم کوتاه مقیاس رضایت زناشویی انریچ (فاورز و اولسون، 1993) استفاده شد. تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیری و با بهره‌گیری از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه 22 صورت گرفت. سطح معناداری برای آزمون‌ها 0٫05 در نظر گرفته شد.

نتایج نشان داد، آموزش مهارت‌های زندگی، در مرحله پس‌آزمون به‌طور معناداری باعث افزایش میانگین نمرات خرده‌مقیاس‌های رضایت زناشویی زنان متاهل گروه آزمایش، شامل تحریف ‌آرمانی (0٫022=p)، ارتباط (0٫034=p)، حل ‌تعارض (0٫005=p)، مدیریت مالی (0٫042=p)، رابطه جنسی (0٫047=p)، فرزندان و فرزند‌پروری (0٫045=p)، خانواده و دوستان (0٫004=p)، نقش‌های مساوات‌طلبی (0٫042=p) و جهت‌گیری مذهبی (0٫001=p) و خرسندی زناشویی (0٫046=p) (به‌جز خرده‌مقیاس‌های مسایل شخصیتی (0٫275=p) و فعالیت‌های اوقات فراغت (0٫178=p)) درمقایسه با گروه گواه شد. همچنین در شاخص کلی رضایت زناشویی، تفاوت معناداری در پس‌آزمون بین دو گروه مشاهده شد (0٫041=p)

: براساس یافته‌های این پژوهش، آموزش مهارت‌های زندگی بر افزایش رضایت زناشویی زنان متاهل اثربخش است؛ ازاین‌رو می‌توان از این برنامه آموزشی به‌عنوان برنامه‌ا‌ی مناسب به‌منظور افزایش رضایتمندی زناشویی زوج‌ها استفاده کرد.