اثر اسیدهای آلی، کودهای زیستی و دو گونه میکوریزا روی پایه مادری بر برخی ویژگی های جوانه زنی بذر و رشدی گیاهچه گاوزبان ایرانی (.Echium amoenum Fisch & Mey)
آزمایشی در سال 1393 در دانشگاه فردوسی مشهد در قالب طرح پایه ی کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل بذرهای حاصله از گاوزبان ایرانی تیمار شده با هفت نوع نهاده بومسازگار شامل اسید هیومیک، اسید فولویک، نیتروکسین (حاوی باکتری های Azotobacter spp. و Azospirillum spp.)، بیوفسفر (حاوی باکتری های Bacillus sp. و Pseudomonas sp.)، بیوسولفور (حاوی باکتری Thiobacillus spp.)، میکوریزا گلاموس موسه (Glomus mosseae)، میکوریزا گلاموس اینترارادیسه (Glomus intraradices) و شاهد بود. نتایج آزمایش نشان داد که اسیدهای آلی هیومیک و فولویک به ترتیب افزایش 25 و 20 درصدی درصد جوانه زنی و افزایش 58 و 33 درصدی سرعت جوانه زنی را در مقایسه با شاهد سبب شدند. هر یک از تیمارهای اسید هیومیک، اسید فولویک، نیتروکسین، بیوفسفر، بیوسولفور، میکوریزا گلاموس موسه و میکوریزا گلاموس اینترارادیسه به ترتیب کاهش 33، 35، 38، 19، 36، 36 و 16 درصدی میانگین زمان جوانه زنی را نسبت به شاهد در پی داشتند. اسید فولویک وزن خشک ریشه چه و ساقه چه را به ترتیب 51 و 38 درصد نسبت به شاهد افزایش داد. بیشترین و کمترین نسبت وزن خشک ریشه چه به ساقه چه به ترتیب در اثر تیمارهای میکوریزا گلاموس اینترارادیسه (199/0) و شاهد (124/0) حاصل شد.
پرداخت حق اشتراک به معنای پذیرش "شرایط خدمات" پایگاه مگیران از سوی شماست.
اگر عضو مگیران هستید:
اگر مقاله ای از شما در مگیران نمایه شده، برای استفاده از اعتبار اهدایی سامانه نویسندگان با ایمیل منتشرشده ثبت نام کنید. ثبت نام
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.