بررسی فراوانی عوامل تنش زا در دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1399

لازمه برون رفت و ارایه راه حل جهت رفع هر مشکلی ابتدا شناخت آن مساله و بررسی عوامل موثر بر آن موضوع است، از این جهت بررسی تفصیلی عوامل تنش زا می تواند ما را در ارتقا کیفیت آموزشی و ارتقا بهداشت روان دانشجویان یاری کند.

این مطالعه مقطعی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال تحصیلی 1400-1399 انجام شد. از دانشجویان پزشکی در حال تحصیل در تمام مقاطع به صورت در دسترس نمونه گیری شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه استاندارد MSSQ بود که مشتمل بر 20 سوال در 6 بعد می باشد: استرس های مرتبط با مسایل آکادمیک، استرس های درون فردی و بین فردی، استرس های آموزش و یادگیری، استرس های اجتماعی، استرس های میل و اشتیاق، استرس های فعالیت گروهی.

تعداد 463 دانشجو در این پژوهش شرکت کردند. 4/51 درصد (236 نفر) از شرکت کنندگان مرد بودند. وضعیت عوامل تنش زا در 49 درصد از دانشجویان زیاد/ شدید بود. بیشترین عامل تنش زا متعلق به بعد استرس های مرتبط با مسایل آکادمیک (5/63 درصد) و کمترین عامل تنش زا استرس های مرتبط با میل و اشتیاق بود (8/20 درصد). ارتباط معنی داری در میزان استرس کل با جنسیت (در خانم ها بیشتر از آقایان) مشاهده شد.

با توجه به اینکه تقریبا نیمی از دانشجویان از نظر عوامل تنش زا در وضعیت زیاد/ شدید می باشند، لذا آموزش موثر به دانشجو برای مدیریت تنش و ارتقای مهارت هایی در جهت کاهش تنش (مثلا برگزاری کارگاه های آموزشی) ضروری به نظر می رسد.