تاثیر تمرین هوازی بر آنژیوژنز عضلانی و عوامل پایین دستی مسیر PI3KR2 بافت قلبی موش های صحرایی دیابتی

با توجه به اثرگذاری دیابت بر فرآیندهای عروق زایی و از آنجایی که اثرات سودمند تمرین هوازی بر سیستم قلبی - عروقی به اثبات رسیده است، لذا پژوهش حاضر باهدف تعیین تاثیر تمرین هوازی بر آنژیوژنز عضلانی و عوامل پایین دستی مسیر PI3KR2 بافت قلبی موش های صحرایی دیابتی انجام شد.

تعداد 20 سر رت نژاد ویستار با میانگین وزنی 85/10± 9/191 گرم، تصادفی به دو گروه کنترل دیابتی (10n=)، و تمرینی دیابتی (10n=) تقسیم و گروه ها بر اساس وزن همسان سازی شدند. دیابت از طریق ترکیب مصرف غذای پرچرب و تزریق استرپتوزوتوسین ایجاد شد. برنامه تمرینی شامل 8 هفته تمرین هوازی با شدت متوسط بر روی نوارگردان بود. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، و پس از ناشتایی شبانه نمونه گیری بافت قلبی به عمل آمد. جهت اندازه گیری دانسیته مویرگی عضله قلبی از روش ایمونوهیستوشیمی (فعالیت آلکالین فسفاتاز) استفاده شد و بیان پروتیین های AKT و eNOS به روش الایزا اندازه گیری شد. برای مقایسه ی اختلاف میانگین ها از آزمون تی مستقل استفاده گردید و سطح معنی داری آزمون ها 05/0 P < در نظر گرفته شد.

نتایج آزمون تی مستقل نشان داد، اجرای 8 هفته تمرین هوازی موجب افزایش معنی دار تراکم مویرگی (018/0 =p) و پروتیین های AKT و eNOS (001/0 =p) بافت قلبی در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل شد.

با توجه به نتایج مطالعه حاضر که نشان دهنده توسعه آنژیوژنز و مسیرهای سیگنالینگ آن توسط تمرین هوازی در شرایط دیابتی هست، می توان بیان کرد تمرین هوازی می تواند به عنوان یک درمان غیر دارویی برای بهبود خون رسانی قلب افراد دیابتی مورداستفاده قرار گیرد.