اثر محافظتی ژل رویال و تمرین هوازی بر فشار اکسایشی کاردیومیوسیت های موش های صحرایی چاق

چاقی منجر به تغییرات متابولیکی مختلفی می شود و ممکن است باعث ناهنجاری در ساختار و عملکرد قلب شود. هدف از مطالعه حاضر بررسی ژل رویال (RJ) و تمرین هوازی بر استرس اکسیداتیو کاردیومیوسیت های موش های صحرایی چاق ناشی از رژیم غذایی پرچرب بود.

در این مطالعه تجربی، 45 موش صحرایی نر به طور تصادفی به پنج گروه (9=n): رژیم غذایی نرمال (ND)، رژیم غذایی پرچرب (HFD)، رژیم غذایی پرچرب+تمرین (HFDT)، رژیم غذایی پرچرب+ژل رویال (HFDRJ) و رژیم غذایی پرچرب+تمرین+ژل رویال (HFDTRJ) تقسیم شدند. گروه های مکمل، طی دوره مداخله روزانه 100 میلی گرم RJ (به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) رقیق شده در آب مقطر را به صورت خوراکی دریافت کردند. برنامه تمرین هوازی شامل دویدن روی تردمیل با شدت 60-50 درصد اکسیژن مصرفی (VO2max)، پنج روز در هفته به مدت هشت هفته بود.

 بیان ژن Nrf2 و HO-1 در گروه های HFDT (به ترتیب 0/049=P و 0/029=P)، HFDRJ (به ترتیب 0/000=P و0/041=P) و HFDTRJ (به ترتیب 0/000=P و0/000=P) افزایش معنی داری داشت. این افزایش درگروه های HFDTRJ نسبت به HFDT (به ترتیب 0/039=P و 0/003=P) و HFDRJ (به ترتیب 0/038=P و 0/002=P) نیز مشاهده شد. همچنین کاهش معنی داری در مقادیر مالون دی آلدیید (MDA) (0/001=P)، افزایش معنی دار میزان سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، گلوتاتیون پراکسیداز GPX و کاتالاز (CAT) در گروه های HFDT، HFDRJ و HFDTRJ نسبت به گروه HFD و گروه HFDTRJ نسبت به گروه های HFDT، HFDRJ مشاهده شد (0/001=P).

RJ همراه با تمرین هوازی ممکن است از طریق تنظیم افزایشی مسیر Nrf2/HO-1 و بهبود وضعیت اکسیدانی، بتواند آسیب کاردیومیوسیت های ناشی از HFD را مهار کند.