پیش بینی اعتیاد به تلفن همراه بر اساس سیستم های مغزی-رفتاری، احساس تنهایی و حرمت خود در نوجوانان دختر

هدف از این پژوهش بررسی پیش بینی اعتیاد به تلفن همراه بر اساس سیستم های مغزی-رفتاری، احساس تنهایی و حرمت خود در نوجوانان دختر بود. روش پژوهش کمی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان شهریار در سال تحصیلی 1400-1399 بودند. حجم نمونه 150 نفر از این دانش ‏آموزان به شیوه در دسترس انتخاب‌شده و به پرسشنامه اعتیاد به تلفن همراه (MPAQ) سواری (1393)، مقیاس سیستم‏ های مغزی- رفتاری (BIS/BAS) کارور و وایت (1994)، مقیاس احساس تنهایی-نسخه سوم (UCLA LS3) راسل (1996) و مقیاس حرمت نفس (RSEs) روزنبرگ (1989) پاسخ دادند. داده های جمع‌آوری‌شده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره تحلیل شد. یافته‌ها نشان داد که بین سیستم های مغزی-رفتاری، احساس تنهایی و حرمت خود با اعتیاد به تلفن همراه در دانش ‏آموزان رابطه معنی داری وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نیز آشکار کرد که 73/4 از کل واریانس اعتیاد به تلفن همراه در دانش آموزان به‌وسیله سیستم های مغزی-رفتاری، احساس تنهایی و حرمت خود تبیین می‏ شود. یافته های این پژوهش نشان می‏ دهد که سیستم های مغزی-رفتاری، احساس تنهایی و حرمت خود سهم معنادار در اعتیاد به تلفن همراه در دانش ‏آموزان دختر دارد.