مقایسه کارایی پرتفوی بهینه مبتنی بر ارزش در معرض خطر و پتانسیل مطلوب با مدل های متعارف

پژوهش حاضر کارایی پرتفوی بهینه مبتنی بر ارزش در معرض خطر و پتانسیل مطلوب را با پرتفوی بهینه مبتنی بر مدل مارکویتز مقایسه می کند. هدف از انجام این پژوهش این است که ضمن انتخاب پرتفوی بهینه بر اساس مدل پیشنهادی در سه سناریوی سرمایه گذار 1- پتانسیل پذیر و ریسک گریز 2- پتانسیل خنثی و ریسک گریز 3- پتانسیل گریز و ریسک گریز ؛ کارایی آنها را با پرتفوی بهینه مبتنی بر مدل مارکویتز مقایسه نماید.برای این منظور بازده ماهانه 50 شرکت فعالتر بورس اوراق بهادار تهران را طی دوره هفت ساله 91-97 محاسبه نمودیم .از معیار ارزش در معرض خطر (سنجه ریسک نامطلوب) و کوواریانس جزء با لا (سنجه پتانسیل مطلوب) استفاده کرده و از اطلاعات چهار سال برای ساخت مدل وتعیین مرز کارا با استفاده از نرم افزار متلب و گمز اقدام نمودیم بگونه ای که در هر دوره با توجه به بازده ماه جدید و حذف قدیمی ترین بازده ماهانه ساخت مدل و تعیین مرز کارا به روز رسانی شده و این عمل برای 36 ماه داده ی تست مدل تکرار گردید. برای تعیین توزیع بازده دارایی ها و محاسبات آماری پارامترهای مدل ازجمله واریانس و واریانس شرطی بازده از نرم افزار Eviews استفاده شده است . جهت حل مساله درجه دو مدل مارکویتز از نرم افزار MATLAB و جهت حل برنامه ریزی غیر خطی مدل پیشنهادی از نرم افزار GAMS و به منظور آزمون فرضیه ها و مقایسه نتایج دو مدل از روش مطالعات طولی با اندازه گیری مکرر به کمک نرم افزار آماری SPSS استفاده شده است. نتایج نشان می دهد روزآمد سازی مدل ، مرز کار و همچنین استفاده از معیار ارزش در معرض خطر و توجه به گرایش های سرمایه گذار از نظر تمایل به پتانسیل های مطلوب و ریسک گریزی منجر به بهبود کارایی پرتفوی بهینه می شود.