بررسی تاثیر روش های جدید کم آبیاری بر مولفه های رشدی دو رقم ذرت

این پژوهش در قالب طرح کامل تصادفی به صورت کرت های یک بار خرد شده با سه تکرار انجام شد. تیمارها شامل پنج تیمار آبیاری   به عنوان عامل اصلی و دو رقم ذرت علوفه ای شامل سینگل کراس 704 و 606 به عنوان عامل فرعی بودند. تیمارهای آبیاری عبارت بودند از: 1) آبیاری کامل (FI)، 2) کم آبیاری به صورت استاتیک (SDI)، 3) کم آبیاری به صورت پویا (DDI)، 4) آبیاری بخشی از ریشه به صورت پویا (DPRD) و 5) آبیاری بخشی از ریشه به صورت استاتیک (SPRD). نتایج نشان داد که تیمارهای کم آبیاری DDI، SPRD و DPRD باعث کاهش معنی دار ماده خشک برگ، سرعت رشد گیاه و شاخص سطح برگ شدند. در انتهای فصل رشد، ماده خشک برگ در تیمارهای DDI، SPRD و DPRD نسبت به تیمار شاهد (FI) به ترتیب به اندازه 8/19، 8/20 و 3/25 درصد کاهش نشان داد. بیش ترین سرعت رشد گیاه و رشد نسبی به ترتیب با مقادیر 06/41 گرم بر مترمربع در روز و 13/0 گرم بر روز مربوط به تیمار آبیاری کامل بود. در 70 روز بعد از کاشت، سرعت رشد گیاه در تیمارهای DDI، SPRD و DPRD نسبت به تیمار شاهد (FI) به ترتیب به اندازه 7/31، 39 و 5/58 درصد و شاخص سطح برگ در این تیمارها نسبت به تیمار شاهد به ترتیب به اندازه 1/18، 7/22 و 8/31 درصد کاهش نشان دادند. با توجه به مصرف کم تر آب در تیمار SDI نسبت به تیمار شاهد و هم چنین محدودیت منابع آبی در منطقه مورد مطالعه، می توان تیمار SDI را به عنوان روش کم آبیاری مناسب برای این منطقه پیشنهاد نمود.