تاثیر تنظیم کنندگان شیمیایی و بیولوژیکی ‏pH‏ بر هیستومورفومتری و هیستوپاتولوژی شکمبه، نگاری، ‏کبد و کلیه بره های عربی

پژوهش حاضر با هدف بررسی مقایسه ای اثر افزودنی‏های تنظیم کننده pH شکمبه بر هیستومورفومتری و هیستوپاتولوژی شکمبه و نگاری، کبد و کلیه انجام گرفت. در آزمایش حاضر از 12راس بره نر عربی 1 ± 9 ماهه با وزن زنده ی 55/3 ± 95/35 کیلوگرم در مدت 35 روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل 1- جیره شاهد، 2- جیره شاهد + بافر بی‏کربنات سدیم (بافر)، 3- جیره شاهد + باکتری مگاسفرا السدنی و مخمر ساکرومایسیس سرویسیه (باکتری-مخمر) بودند. در پایان آزمایش، پس از ذبح بره ها برای مطالعات بافتی، از کبد، کلیه ها، شکمبه و نگاری نمونه برداری شد و مقاطع بافتی با ضخامت پنج میکرومتر تهیه شدند. ضخامت کل دیواره نگاری در تیمار شاهد از سایر تیمارها بیشتر بود و نسبت به تیمار دریافت کننده بافر معنی‏دار بود (05/0>P). ضخامت لایه عضلانی در نگاری در تیمار شاهد از سایر تیمارها بیشتر بود و این اختلاف نسبت به تیمار دریافت کننده بافر معنی‏دار بود (05/0>P). ارتفاع پرز و عمق پرز نگاری در تیمار دریافت کننده باکتری-مخمر به طور معنی‏داری از سایر تیمارها بیشتر بود (05/0>P). ضخامت بافت پوششی شکمبه در تیمارهای دریافت کننده بافر و باکتری-مخمر به طور معنی‏داری کمتر از تیمار شاهد بود (05/0>P). ارتفاع پرزهای شکمبه در تیمار شاهد بیشتر از تیمارهای دریافت کننده بافر و باکتری-مخمر بود. نفوذ سلول‏های التهابی در بافت‏های کبد، کلیه و دستگاه گوارش مشاهده شد. در مجموع، عوامل تنظیم کننده pH در جیره‏های با کنسانتره بالا باعث محافظت بافت های مورد مطالعه شدند. افزون بر این، اثر باکتری-مخمر به عنوان تنظیم کننده بیولوژیکی با بافر شیمیایی قابل رقابت بود.