طراحی برنامه توانمندسازی شناختی- رفتاری مادران دارای کودک طیف اتیسم و اثربخشی آن بر بهبود تعامل با کودک

پژوهش حاضر با هدف طراحی و بررسی اثربخشی برنامه توانمندسازی شناختی- رفتاری مادران دارای کودک طیف اتیسم بر بهبود تعامل با کودک انجام شد. این پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری 30 مادر داوطلب دارای کودک اوتیسم بود که به روش نمونه گیری به صورت در دسترس 24 مادر انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه 12 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. برنامه توانمندسازی شناختی- رفتاری مادران دارای فرزند مبتلا به طیف اتیسم طراحی و سپس برای گروه آزمایش اجرا شد. گروه آزمایش برنامه توانمندسازی شناختی- رفتاری را در 12 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کردند؛ درحالی که گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. به منظور بررسی تاثیر برنامه توانمندسازی شناختی- رفتاری از مقیاس رابطه والد-کودک پیانتا (CPRS) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کواریانس در نرم افزار   SPSS-22 نشان داد که توانمندسازی شناختی- رفتاری در کاهش میزان تعارض و وابستگی و افزایش نزدیکی مادران کودکان طیف اتیسم موثر بوده است (001/0P<). نتایج پژوهش نشان داد که برنامه توانمندسازی شناختی- رفتاری مادران باعث کاهش تعارض وابستگی و افزایش خرده مقیاس نزدیکی بین والد-کودک در روابطشان گردید. این مطالعه، نقش بسزایی در افزایش اطلاعات مرتبط با تعاملات والد-کودک، کودکان و نوجوانان مبتلا به اتیسم از طریق آموزش به والدین به ویژه مادران ایفا نموده است.