تاثیر هیدروژن پراکسید (H2O2)بر رشد و شاخص های فیزیولوژیک دو رقم گوجه فرنگی در کشت هیدروپونیک

هیدروژن پراکسید نقش مهمی در پاسخ گیاهان به تنش های محیطی دارد. این پژوهش به منظور بررسی اثر هیدروژن پراکسید در چهار سطح غلظت (0، 20، 40 و 80 میکرولیتر در لیتر) بر شاخص های کمی و کیفی دو رقم گوجه فرنگی نیوتون و چری سانتلا (Newton and Cherry Santella) در کشت هیدروپونیک انجام گرفت. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که کاربرد هیدروژن پراکسید باعث افزایش شاخص های رویشی و ویژگی های فیزیولوژیک گیاه گوجه فرنگی از جمله تعداد برگ، وزن خشک برگ و ریشه، حجم ریشه، سفتی بافت میوه سری اول و pH آب میوه شد. هیدروژن پراکسید باعث افزایش 35 درصدی انبارداری میوه در رقم چری سانتلا نسبت به شاهد شد. حداکثر وزن میوه در رقم نیوتون و مربوط به تیمار 80 میکرولیتر بر لیتر هیدروژن پراکسید بود که نسبت به شاهد 58 درصد افزایش داشت. با توجه به اینکه بیش ترین تعداد برگ، وزن خشک برگ و حجم ریشه در غلظت 80 میکرولیتر بر لیتر هیدروژن پراکسید مشاهده شد، و همچنین بیش ترین سفتی بافت میوه سری اول و انبارداری میوه در غلظت 40 میکرولیتر بر لیتر هیدروژن پراکسید بود، استفاده از این دو غلظت برای بهبود شاخص های رویشی و فیزیولوژیک گوجه فرنگی توصیه می شود.