بررسی پاسخ ژنوتیپ های عدس (.Lens culinaris Medik) به تنش شوری در شرایط کنترل شده

در این پژوهش تحمل به شوری 24 ژنوتیپ عدس در کشت هیدروپونیک به صورت کرت های خردشده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار مورد بررسی قرار گرفت. تنش شوری (0/5، 12 و dS m-1و16) در کرت های اصلی و ژنوتیپ های عدس در کرت های فرعی قرار گرفتند. اعمال تنش شوری 12 و dS m-1و16 سبب کاهش درصد بقا در تمامی ژنوتیپ ها در مقایسه با شاهد شد. ژنوتیپ های MLC57،وMLC73،وMLC94،وMLC104 و MLC108 قادر به تحمل شوری dS m-1و16 نبودند. اعمال سطوح تنش شوری سبب کاهش ویژگی های مورفولوژیک گیاه مانند ارتفاع بوته، تعداد شاخه در بوته، وزن خشک و درصد بقای برگ در بیش تر ژنوتیپ ها شد. کم ترین درصد کاهش ارتفاع بوته، تعداد شاخه در بوته، وزن خشک و درصد بقای برگ در سطح شوری dS m-1و16 نسبت به شاهد، به ترتیب در ژنوتیپ های MLC13،وMLC120،وMLC4 و MLC12 مشاهده شد. کم ترین افزایش میزان سدیم (5/52 برابر) در نتیجه اعمال شوری dS m-1و16 نسبت به شاهد در ژنوتیپ MLC108 و بیش ترین میزان کلسیم (4 برابر) در ژنوتیپ MLC78 مشاهده شد. به عبارتی این ژنوتیپ ها توانستند آثار منفی افزایش یون های سدیم در نتیجه اعمال تنش شوری را کاهش دهند. تجزیه به مولفه های اصلی (PCA) نشان دهنده برتری نسبی تمام ژنوتیپ های متعلق به گروه اول (MLC120،وMLC178،وMLC12،وMLC26،وMLC117 و MLC6) در بیش تر صفات نسبت به میانگین کل بود. به طور کلی با توجه به نتایج این پژوهش می توان گفت این ژنوتیپ ها از درصد بقا و ویژگی های رشدی مناسب تری در مواجه با تنش شوری برخوردارند که از این ویژگی ها می توان در انتخاب بهتر ژنوتیپ های متحمل به شوری در پژوهش های آینده استفاده کرد.