بررسی و تحلیل کیفیت عافیت بخشی آموزه های دین (مطالعه موردی دعای 23 صحیفه سجادیه)

دین از عوامل مهم تاثیرگذار در عافیت و سلامتی است. انسان دین‌دار خود را تحت حمایت و لطف همه‌جانبه خداوند می‌بیند. لذا احساس اطمینان و آرامش و لذت معنوی عمیقی به وی دست می‌دهد؛ بسیاری از بیماری‌های روانی و حتی مشکلات جسمی در اثر عدم معنویت است. این دو مهم زندگی را تهدید کرده و سبک آن را دچار تغییراتی می‌کند. این پژوهش باهدف بررسی و تحلیل کیفیت‌بخشی آموزه‌های دین بر اساس دعای 23 صحیفه سجادیه به روش توصیفی- تحلیلی سامان‌یافته است. نتیجه این‌که: قلمرو دین و آموزه‌های آن سراسر حیات فردی و اجتماعی و دنیوی و اخروی بشر را دربرمی گیرد. دین‌داری به عافیت جسمی بیشتری می‌انجامد و سلامت جسم برای فراهم آوردن انواع کمالات روحی و فکری موثر است و فرد را از آسیب‌پذیری در برابر برخی بیماری‌ها مصون می‌دارد و از این طریق در حفظ عافیت جسمانی مشارکت می‌کند. پیروی از آموزه‌های دین موجب تکامل انسان می‌گردد و عمل به دستورات آن ضامن عافیت و سلامتی است. دین و آموزه‌های آن با باورهایی که در مردم ایجاد می‌کند سبب آرامش انسان شده و در روند عملکرد سیستم ایمنی بدن بسیار موثر است، انسان معتقد به آموزه‌های دینی بیشتر قادر به تحمل درد است و امید به زندگی و تلاش در او بیشتر است؛ و دین و معنویت از طریق ایجاد یک نظام گری مناسب و ایده آل زمینه را برای آرامش روان فراهم می‌سازد. همچنین دین‌داری و معنویت در سطح فردی، خشنودی و رضایت از زندگی را به دنبال دارد.