بررسی مورفومتریک تاثیر پرکاری و کم کاری تیروئید برعضلات پاپیلر بطن چپ رت

هر موجود زنده ای برای حفظ هموستاز خود، با تکیه بر پاسخهای سیستم عصبی واندوکرین به عوامل محیطی پاسخ می دهد. در این بین غده تیرویید نیز طیف وسیعی از فعالیتهای فیزیولوژیک و متابولیک بدن را متاثر می کند. تیروکسین (T4) و تری یدوتیرونین (T3) سطح متابولیسم مناسبی برای عمل بافت ایجاد می نمایند و بطور مستقیم یا غیرمستقیم کار قلب را تحت تاثیر قرار می دهند. هدف پژوهش حاضر، بررسی تغییرات مورفومتریک حاصل از القای پرکاری و کم کاری غده تیرویید بر عضلات بطن چپ در مدل جانوری رت بوده است.

در این مطالعه تجربی، رت های ماده ویستار با محدوده وزنی 250-300 گرم و سن حدود سه ماه در 3 گروه تحت تیمار با تیروکسین (1 میلی گرم در لیتر آب طی 20 روز)؛ تیمار با پروپیل تیورآسیل (0.5 گرم در لیتر آب) و کنترل با شش تکرار دسته بندی شدند. روش های پاتولوژیک و استریومتری در مطالعه مقاطع بافتی کاردیوسیت های پاپیلر بطن چپ استفاده گردید.

نتایج نشان داد تراکم مویرگی در اطراف کاردیوسیت های هیپرتیرویید افزایش یافته و اختلاف قابل توجه آماری در جهت افزایش متوسط سطح مقطع فیبر و متوسط مساحت خارجی فیبر به دست آمد. در نمونه های هیپوتیرویید عکس این حالت دیده می شود.

بر اساس شواهد موجود، قلب به طور جبرانی برای حفظ هموستاز در راستای هیپرتروفی کاردیوسیتی حین هیپر و هیپوتیروییدیسم سازش می یابد.