گفتمان غیریت ساز در«مجموعه هفت قصه جاده» اکبر رادی
«مجموعه هفت قصه جاده» (1349) نوشته اکبر رادی یکی از مجموعههای انتقادی- اجتماعی در دهه چهل شمسی است. شاخصه اصلی این اثر، رویکرد ریالیستی با تکیه بر ادبیات اقلیمی است. رادی در این مجموعه با نشان دادن مناسبات اجتماعی، رفتاری و الگوهای عینی، کیفیت متقابل اجتماعی بر مبنای گفتوگو در جامعه روستایی را بازتاب میدهد. مطابق دیدگاه باختین گفت وگومداری در ذات هر اثر هنری نهفته است. در این مقاله فضای گفت وگویی حاکم بر کیفیت زندگی انسان در مجموعه داستان اکبر رادی با روش تحلیلی- اسنادی و بر مبنای تلفیق عنصر «خود» از نظریه منطق گفت وگویی باختین وکنش متقابل نمادین هربرت بلومر بررسی شده است. خوانش اثر در قالب گفتمان غیریتساز بیانگر نشانههای متفاوت از وجوه چند پاره انسان معاصر، پایگاهها و طبقههای مختلف اجتماعی (شهری و روستایی) در روابط اجتماعی است. صیرورت گفت وگوی تعاملی با تمهید چندگونگی صدا بین شخصیت های مجموعه داستانی هفت قصه «جاده» اکبر رادی، بر پایه منطق کنشهای نمادینی، شکل گرفته است که تابع تحولات تکنیکی و اندیشگانی و دوره حیات نویسنده بوده است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.