واکاوی اثرات گردشگری کشاورزی بر توسعه اقتصاد محلی مبتنی بر مزارع زعفران (مطالعه موردی: دهستان دربقاضی شهرستان نیشابور)

گردشگری کشاورزی می تواند به عنوان یکی از عرصه های تنوع بخشی به اقتصاد روستایی مدنظر قرار گیرد، در این راستا، پژوهش حاضر به دنبال واکاوی اثرات گردشگری کشاورزی بر توسعه اقتصاد محلی مبتنی بر مزارع زعفران در دهستان دربقاضی شهرستان نیشابور می باشد. روش تحقیق توصیفی و تحلیلی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای، اسنادی و میدانی می باشد. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات نیز از نرم افزار SPSS و مدل الکتره فازی استفاده شد. در مطالعه همبستگی بین اثرات گردشگری کشاورزی و توسعه اقتصادی روستا های دهستان دربقاضی، بررسی مقادیر ضریب همبستگی اسپیرمن نشان داد که بین متغیر مستقل (گردشگری کشاورزی) با توسعه اقتصادی روستا های دهستان دربقاضی رابطه مثبت و معنی داری در سطح اطمینان 99 درصد وجود دارد. همچنین ضرایب بتا در تحلیل رگرسیون نشان داد که در بین گویه های توسعه اقتصادی وارد شده به معادله رگرسیون، سهم گردشگری کشاورزی در تنوع و ثبات در ایجاد اشتغال  بیشتر از سایر گویه های توسعه اقتصادی می باشد، در ادامه نیز نتایج تحلیل مسیر نشان داد، هر یازده گویه در سطح p=0/000  (99 درصد اطمینان) رابطه غیرمستقیمی با گردشگری کشاورزی داشتند. در نهایت به منظور مطالعه عمیق تر تحلیل فضایی توسعه اقتصادی روستا های دهستان دربقاضی با تاکید بر گردشگری کشاورزی در هر یک از روستا ها از مدل الکتره استفاده گردید. نتایج نشان داد، روستای خوجان با ماتریس به دست آمده 5، بالاترین میزان توسعه اقتصادی را به خود اختصاص داده است، و روستا های دیگر نیز به ترتیب، جعفرآباد و روح آباد، کاریز صباح با ماتریس 3، شادمیانه، کاریزک، جیلو، نوروزآباد با ماتریس 2، در نهایت روستا های بحرود و حقیه با ماتریس 1، بالاترین و پایین ترین میزان توسعه اقتصادی را با تاکید بر گردشگری کشاورزی (زعفران) به خود اختصاص داده اند. پیشنهاد می شود که سازمان های مسیول در جهت توسعه و شاخته شدن مزارع گردشگری زعفران به عنوان بنگاه های زودبازده در راستای تسهیلات بانکی و حمایت های بخش خصوصی همکاری و مشارکت داشته باشند.