سنجش پایداری اجتماعی در نظام های بهره برداری خانوادگی و تعاونی تولید کشاورزی (مورد مطالعه: روستاهای شهر سامن)

پایداری اجتماعی به توانایی جامعه برای حفظ و نگهداری ابزارهای ضروری ایجاد ثروت و رفاه و مشارکت اجتماعی برای گسترش یکپارچگی و انسجام اشاره می کند. لذا، هدف اصلی این تحقیق، سنجش عوامل پایداری اجتماعی براساس رویکرد سیستماتیک در نظام های بهره برداری خانوادگی و تعاونی تولید کشاورزی در روستاهای شهر سامن از استان همدان بود. جامعه آماری تحقیق را بهره برداران روستاهای شهر سامن که در نظام های بهره برداری خانوادگی و تعاونی تولید مشغول به فعالیت بودند، تشکیل دادند. حجم نمونه تحقیق با استفاده از فرمول کوکران در مجموع، 374 نفر بود. به منظور مقایسه دو نظام بهره برداری حجم نمونه در هر دو نظام بهره برداری به طور مساوی 187 نفر تعیین شد. ابزار اصلی تحقیق پرسشنامه محقق ساخته بود، که داده های آن توسط نرم افزار SPSSv22 و تکنیک TOPSIS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق نشان داد، در نظام های بهره برداری خانوادگی، مولفه های موجودیت و اثربخش و در تعاونی های تولید کشاورزی، مولفه های هم زیستی و قابلیت سازگاری دارای بیشترین وزن بودند. نتایج ارزیابی با مدل موریس و  TOPSISنیز گویای آن است که هیچ کدام از مولفه های پایداری اجتماعی در سطح پایدار نمی باشند. نتایج نمودار عنکبوتی، گویای فاصله بین مولفه ها در دو نظام است. از نظر وزن و میزان وجود، نتایج تحلیل مسیر گویای آن است که متغیرهایی چون میزان سواد، میزان زمین، بعد خانواده، میزان درآمد، میزان استفاد از رسانه های انبوهی 50 درصد از تغییرات پایدار اجتماعی را در بین این دو نظام تبیین می کند و بیش ترین اثر را میزان درآمد دارد.